Reklama

Wczoraj, dziś, jutro

Wielki Post – wielka zaduma

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

W czasach studenckich Pan Niedziela wracał do domu trzy razy: na letnie wakacje, na Boże Narodzenie i na Wielkanoc. Każdy z tych okresów niósł, oczywiście, inny wypoczynkowy imperatyw. Młodemu Niedzieli wydawało się, że najmniej radosna i oczekiwana była przerwa z okazji Świąt Zmartwychwstania. Jednak ta ówczesna ocena czasu wolnego nie wytrzymała próby czasu i dzisiaj Pan Niedziela zupełnie inaczej wspomina młodzieńcze przedwiosenno-wiosenne powroty na łono rodziny i parafii. Bywało, że był to czas pluchy i nieprzyjemnego chłodu, bywało, że pączkowała przyroda i było słonecznie, a bywało, że szły roztopy i długa zima rejterowała, aż miło było patrzeć na topniejący w oczach śnieg. Pogodowo bywało różnie, ale jedno się nigdy nie zmieniało – zawsze był to czas rozrachunku ze sobą, czas głębokiej higieny duchowej. Odprawione rekolekcje, droga krzyżowa i „Gorzkie żale” nastrajały do zadumy nad sensem istnienia. Zresztą jeszcze przed studiami Pan Niedziela pilnie uczestniczył w rytuałach Wielkiego Postu, dlatego późniejsze przeżywanie świętego okresu nie sprawiało mu już żadnej trudności czy przykrości. W tamtych sentymentalnych czasach życie na wiejskich parafiach miało swój stały, bezpieczny rytm. Starano się wypełniać przykazania Kościoła. Milkły wiejskie domy kultury, remizy strażackie. Nie organizowano zabaw i potańcówek. Ważnym momentem Wielkiego Postu były rekolekcje. Obowiązkowo wysłuchiwała ich prawie cała miejscowa społeczność. Na palcach jednej ręki można było policzyć osoby ignorujące chodzenie do kościoła. Potem gremialnie przystępowano do spowiedzi. Wszystkie stałe konfesjonały i prowizoryczne spowiednicze miejsca były oblegane od samego rana. A księża z przerwą na obiad dzielnie wysłuchiwali opowieści o ludzkiej nędzy.

Szanowano tradycję wielkopostną. Uświęcony od pokoleń rytm kościelnych obowiązków porządkował wiejską społeczność i dawał jej poczucie bezpieczeństwa. Wiara w zbawczy akt ofiary Chrystusa na krzyżu pozwalała ludziom bez lęku trwać w codziennych życiowych zmaganiach. Refleksje o istnieniu i śmierci niezapijane w tym okresie wódką jaśniej motywowały np. mężczyzn do przewartościowania swojego życia. Wielki Post był wielkim szorowaniem dusz ze wszelkiego moralnego brudu. Pan Niedziela właśnie teraz, z perspektywy wielu lat, silniej uświadomił sobie, dlaczego trudniej mu było się cieszyć z wielkopostnej kanikuły niż z bożonarodzeniowej świątecznej przerwy. Wielki Post był wielkim zobowiązaniem do poprawy życia. A w młodym wieku przecież wszystko odczuwa się intensywniej – i grzech, i mocne postanowienie poprawy, i dobre uczynki.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Dobry wieczór Panu. Taka plucha, a Pan się na spacer wybrałeś? – zamyślonego Pana Niedzielę zagadnął na ulicy znajomy.

– A Pan o tej niemiłej porze co tu robisz? – odpowiedział pytaniem Niedziela.

– Tak dla zdrowotności sobie truchtam. Pan pewnie też... – zauważył znajomy.

– Nie, ja właśnie wybrałem się na rekolekcje. Mamy przecież dzisiaj nauki dla mężczyzn. Może i Pan by się skusił. W kościele jest ciepło... – zaproponował Niedziela.

– Czemu nie – odpowiedział.

I tego „czemu nie” życzę sobie i czytelnikom.

2018-03-21 09:41

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jest wiele dróg, ale nie wiadomo, dokąd prowadzą

[ TEMATY ]

Ewangelia

maj

rozważanie

ks. Mariusz Słupczyński

Adobe Stock

Rozważanie do Ewangelii J 14,6-14

Czytania liturgiczne na 6 maja 2025;
CZYTAJ DALEJ

Nowenna do św. Stanisława Biskupa Męczennika

[ TEMATY ]

nowenna

św. Stanisław Biskup i Męczennik

Mazur/episkopat.pl

Święty Stanisław Biskup Męczennik

Święty Stanisław Biskup Męczennik

Nowennę do św. Stanisława Biskupa Męczennika odmawiamy między 29 kwietnia a 7 maja lub w dowolnym terminie.

Pragnę w tej dzisiejszej nowennie przypominać sobie opatrznościowego męża, świętego Stanisława, który był biskupem Kościoła krakowskiego, który przez swoje świadectwo życia i męczeńskiej śmierci stał się na całe stulecia rzecznikiem ładu moralnego w Ojczyźnie, który był i nadal jest tej Ojczyzny Patronem.
CZYTAJ DALEJ

80 lat od kapitulacji Festung Breslau

2025-05-06 17:11

ks. Łukasz Romańczuk

6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.

W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję