Reklama

Aspekty

Dostrzegamy poruszenie wśród wiernych

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 10/2018, str. VI

[ TEMATY ]

wywiad

synod

Karolina Krasowska

Ks. dr Andrzej Sapieha – sekretarz generalny I Synodu Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej

Ks. dr Andrzej Sapieha – sekretarz generalny I Synodu Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kamil Krasowski: – Na początku naszej rozmowy proszę, aby przypomniał Ksiądz naszym Czytelnikom, czym jest I Synod Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej i do czego ma prowadzić, jeżeli chodzi o życie naszej wspólnoty diecezjalnej.

Ks. Dr Andrzej Sapieha: – Synod to zgromadzenie doradcze biskupa diecezjalnego, szeroka reprezentacja duchowieństwa i wiernych świeckich diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, zaproszona do udziału w procesie podejmowania decyzji dotyczących życia naszego Kościoła lokalnego. Chodzi o to, by w trakcie wspólnej modlitwy i dyskusji przyglądać się aktualnej sytuacji naszej wspólnoty i zastanawiać się nad tym, co Duch Święty mówi do nas w tym momencie historii, w którym aktualnie się znajdujemy. Celem Synodu jest słuchanie tego Bożego głosu, odkrycie kierunku, w którym Duch Święty chce prowadzić Kościół diecezjalny, poszukiwanie sposobów, w jakich ma się dzisiaj dokonywać praca ewangelizacyjna.

– Minęło niespełna 2,5 roku odkąd bp Stefan Regmunt dokonał otwarcia Synodu Diecezjalnego w sanktuarium Pierwszych Męczenników Polski w Międzyrzeczu. Proszę powiedzieć, co na przestrzeni tych ponad 2 lat, jeżeli chodzi o synod, już się wydarzyło.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Cały ten miniony okres był etapem przygotowawczym Synodu Diecezjalnego. Pracowały w tym czasie komisja przygotowawcza i sekretariat synodu. Powstał regulamin synodu, przeprowadzono wybory jego uczestników, a także podjęto refleksję nad najważniejszymi tematami debaty synodalnej. Ponadto podjęto wysiłek zaangażowania jak najszerszej grupy diecezjan w dzieło synodalne. Starano się to uczynić przez dotarcie do wiernych z informacją o synodzie, odpowiednią katechezę oraz modlitwę w intencji synodu i Kościoła diecezjalnego. Kulminacją tych przygotowań na poziomie parafialnym stały się tzw. niedziele synodalne. Przeprowadzono je w ostatnich kilku miesiącach we wszystkich parafiach naszej diecezji. Ukonstytuowały się również parafialne zespoły synodalne, a przedstawione przez nie propozycje i refleksje będą teraz wykorzystywane w trakcie właściwych obrad synodalnych.

– Przed nami sesja inauguracyjna I Synodu Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Proszę opowiedzieć, jak będzie ona wyglądała?

– Wydarzenie to będzie miało miejsce w sobotę 17 marca. Rozpocznie się o godz. 10.30 od tzw. warsztatu pastoralnego w kościele św. Józefa w Zielonej Górze. Jest on przeznaczony dla świeckich uczestników Synodu, dla delegacji parafialnych oraz przedstawicieli grup, ruchów i stowarzyszeń działających w naszych parafiach. Warsztat pastoralny będzie się składał z dwóch części. Pierwsza z nich ma charakter modlitewny – będzie to czas uwielbienia Boga, który jest z nami i na synodzie objawia w sposób szczególny swoją obecność we wspólnocie Kościoła. Będzie to jednak również czas uznania naszej słabości. Rozpoczynając synod, stajemy przez naszym Panem świadomi rozmaitych braków i własnej grzeszności. Dlatego przecież zwołano synod, gdyż jako Kościół odkrywamy, że sami z siebie nie potrafimy pokonać tej słabości, ale potrzebujemy, żeby Duch Święty do nas przemówił i wskazał nam drogi, po których mamy iść. W drugiej części warsztatu pastoralnego o. Michał Legan, paulin z Jasnej Góry, wygłosi katechezę nt. roli Ducha Świętego w Kościele. Następnie księża odpowiedzialni za najważniejsze obszary duszpasterstwa naszego Kościoła lokalnego zaprezentują uczestnikom warsztatu raport o stanie diecezji. Obejmie on cztery podstawowe obszary duszpasterskie: parafie, duszpasterstwo rodzin, duszpasterstwo dzieci i młodzieży oraz kwestię powołań. W ramach tego raportu uczestnicy synodu usłyszą, co w tych czterech obszarach nas cieszy, gdzie doświadczamy Bożego błogosławieństwa, a także gdzie są jakieś braki i słabości, które wymagają naprawy. Po zakończeniu warsztatu pastoralnego, o godz. 14.00 rozpocznie się liturgia synodalna. Z kościoła św. Józefa wyruszy uroczysta procesja wejścia. Będziemy nieśli księgę Ewangelii. Podkreślimy w ten sposób, że to Słowo Boże ma nami kierować podczas synodalnej debaty. Będziemy również śpiewać Litanię do Wszystkich Świętych, niosąc ze sobą relikwie naszych Patronów, które przywiozą ze sobą delegacje parafialne. W ten sposób pragniemy prosić o wstawiennictwo tych, którzy cieszą się już chwałą zbawionych, ale przecież wraz z nami tworzą jeden Kościół. Ok. godz. 15.00 procesja dotrze do kościoła Ducha Świętego, gdzie pod przewodnictwem biskupa diecezjalnego zostanie odprawiona Msza św. Jej charakterystycznym elementem będzie uroczyste Wyznanie wiary, które złożą wszyscy uczestnicy synodu. Pod koniec liturgii ksiądz biskup wręczy im dekrety nominacyjne. Uroczystość zakończy się krótką sesją organizacyjną. W jej trakcie uczestnicy synodu zostaną wprowadzeni w zasady pracy tego zgromadzenia.

Reklama

– Jaką formę przybiorą odtąd obrady Synodu Diecezjalnego?

– Właściwe obrady synodalne to posiedzenia plenarne, w których biorą udział osoby powołane przez biskupa na synod. Takie sesje będą się odbywać dwa – maksymalnie trzy razy w roku. Oprócz tego, w ramach synodu, powstaną mniejsze gremia – komisje tematyczne, które zajmą się pewnymi szczegółowymi zagadnieniami oraz będą przygotowywać projekty dokumentów synodalnych. Wreszcie na poziomie parafialnym dalej będą funkcjonować parafialne zespoły synodalne, które nadal pozostaną ważnym narzędziem konsultacyjnym dla synodu. Cały czas zależy nam na tym, by w debatę synodalną zaangażować jak najliczniejszą grupę naszych wiernych.

– Czy widać już jakieś owoce tego dzieła?

– Już na etapie przygotowawczym, kiedy zaczęły spływać do nas głosy z parafialnych zespołów synodalnych, można się było przekonać, że wierni pracujący w tych zespołach rzeczywiście są zatroskani o rozwój naszego Kościoła lokalnego i dostrzegają trapiące nas problemy duszpasterskie. Próbują także przedstawiać pewne swoje propozycje rozwiązań. To jest na razie jeszcze wstępna dyskusja. Mamy nadzieję, że rozwinie się ona w trakcie obrad synodu i zaowocuje konkretnymi rozwiązaniami, które znajdą się w końcowych dokumentach synodalnych. Już teraz jednak można powiedzieć, że dostrzegamy poruszenie wśród wiernych zaangażowanych w prace parafialnych zespołów synodalnych. To na pewno ważny owoc, który pojawia się już na etapie przygotowawczym. Kiedy prace synodu będą się dalej rozwijać, tych owoców pojawi się zapewne jeszcze więcej.

2018-03-07 11:22

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Przygoda, która stała się życiem

STANISŁAW NAGY urodził się w śląskiej, górniczej rodzinie 30 września 1921 r. w Bieruniu Starym. Matka przyszłego kardynała była Polką, a ojciec Polakiem o korzeniach węgierskich. W 1937 r., jako 16-letni chłopiec, wstąpił do Zgromadzenia Księży Sercanów. W 1941 r. złożył śluby zakonne, a 8 lipca 1945 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Stanisława Rosponda, ówczesnego biskupa pomocniczego Krakowa. W latach 1952-58 był rektorem seminarium zakonnego w Tarnowie, a następnie kierownikiem Studium Teologicznego w Krakowie, powstałego z jego inicjatywy. Związany z KUL-em - w 1952 r. obronił tam pracę doktorską, w 1968 r. uzyskał habilitację, w 1979 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1985 r. - profesora zwyczajnego. Od 1958 r. aż do przejścia na emeryturę wykładał na KUL-u teologię fundamentalną. Owocem studiów i refleksji Księdza Kardynała jest wiele książek, artykułów w czasopismach naukowych i innych periodykach.
Pełnił wiele ważnych funkcji. Był prodziekanem Wydziału Teologii, kierownikiem Katedry Eklezjologii Fundamentalnej, Sekcji Teologii Porównawczej i Ekumenicznej, przewodniczącym Senackiej Komisji Stypendialnej, Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II. Przez kolejne kadencje przewodniczył Sekcji Wykładowców Teologii Fundamentalnej przy Komisji Episkopatu Polski ds. Nauki. Z nominacji Jana Pawła II przez dwie kadencje był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Brał udział w pracach Komisji Episkopatu ds. Ekumenizmu, był także członkiem Komisji Mieszanej Katolicko-Luterańskiej, powołanej przez watykański Sekretariat ds. Jedności Chrześcijan i Światową Federację Luterańską. Dwukrotnie brał udział w charakterze eksperta w Synodach Biskupów w Rzymie. 13 października 2003 r. ks. Stanisław Nagy został wyświęcony na biskupa, a 21 października 2003 r. papież Jan Paweł II podniósł go do godności kardynalskiej.
17 października 2008 r. kard. Nagy został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego, 13 stycznia 2007 r. otrzymał Medal „Za zasługi dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego”, a 10 maja 2009 r. przyznano mu tytuł doktora honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. W 2012 r. otrzymał Złotą Odznakę za Zasługi dla Województwa Śląskiego.
W 2012 r. na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim nastąpiło odnowienie jego doktoratu, co jest porównywane z nadaniem godności doktora honoris causa. Kard. Stanisław Nagy SCJ zmarł w Krakowie 5 czerwca 2013 r.
(Red.)

CZYTAJ DALEJ

Nowenna do św. Andrzeja Boboli

[ TEMATY ]

św. Andrzej Bobola

Karol Porwich/Niedziela

św. Andrzej Bobola

św. Andrzej Bobola

Niezwyciężony atleta Chrystusa - takim tytułem św. Andrzeja Bobolę nazwał papież Pius XII w swojej encyklice, napisanej z okazji rocznicy śmierci polskiego świętego. Dziś, gdy wiara katolicka jest atakowana z wielu stron, św. Andrzej Bobola może być ciągle stawiany jako przykład czystości i niezłomności wiary oraz wielkiego zaangażowania misyjnego.

Św. Andrzej Bobola żył na początku XVII wieku. Ten jezuita-misjonarz przemierzał rozległe obszary znajdujące się dzisiaj na terytorium Polski, Białorusi i Litwy, aby nieść Dobrą Nowinę ludziom opuszczonym i religijnie zaniedbanym. Uwieńczeniem jego gorliwego życia było męczeństwo za wiarę, którą poniósł 16 maja 1657 roku w Janowie Poleskim. Papież Pius XI kanonizował w Rzymie Andrzeja Bobolę 17 kwietnia 1938 roku.

CZYTAJ DALEJ

Najpiękniejszy w Polsce pomnik żołnierzy niezłomnych

2024-05-09 02:38

ks. Łukasz Romańczuk

Wiele lat oczekiwano na ten pomnik. I stało się. Na skwerze u zbiegu ulic Glinianej Borowskiej i Dyrekcyjnej stanął pomnik żołnierzy niezłomnych. Oficjalnego otwarcia dokonała mjr Wanda Kiałka ps. Marika, łączniczka i sanitariuszka 5. Wileńskiej Brygady AK.

Uroczyste odsłonięcie pomnika przy obecności dużej rzeszy Wrocławian, rozpoczęło się 8 maja o godz. 21:00, co było spowodowane chęcią pokazania iluminacji świetlnej przygotowanej na pomniku, który ukazywał postacie żołnierzy niezłomnych w skali 1:1 odlane ze szkła artystycznego. Wyjątkowość tego pomnika nie dotyczy tylko aspektu historycznego, ale całej otoczki przy jego powstawaniu. Trwało to kilkanaście lat i sam pomnik powstał pomimo wielu przeszkód “po drodze”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję