Reklama
Peregrynacja relikwii św. Dominika Savio, jednego z patronów liturgicznej służby ołtarza, zakończyła się w parafii pw. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Żarkach Miasto. We wspomnienie św. Jana Bosko, 31 stycznia, Mszę św. odprawił i homilię wygłosił ks. kan. Bogumił Kowalski, proboszcz parafii św. Jana Berchmansa w Gorzkowie-Trzebniowie, dekanalny duszpasterz ministrantów. W duchu wdzięczności Bogu za dar tego nawiedzenia licznie zgromadzonych wiernych powitał proboszcz ks. prał. Jan Wajs oraz zachęcił obecnych do włączenia w rytm swych osobistych modlitw również tych przez wstawiennictwo św. Dominika Savio. Kaznodzieja także dziękował – w pierwszej kolejności Bożej Opatrzności, a następnie abp. Wacławowi Depo i bp. Andrzejowi Przybylskiemu, kapłanom, ministrantom, lektorom i członkom scholi. W sposób szczególny podziękował ministrantom z parafii św. Jana Berchmansa – Bartłomiejowi Serwa i Pawłowi Piedo za pomoc w organizacji peregrynacji w dekanacie żareckim, za modlitwę i codzienne przygotowywanie udekorowanego samochodu, którym były wiezione relikwie. W tym dekanacie wędrówce towarzyszyły kwiaty, takie jak: róża (symbol miłości), fiołki (pokory), słoneczniki (posłuszeństwa), lilie (czystości) oraz kłosy zboża (częstej Komunii św.) nawiązujące do przyjaźni między św. Janem Bosko i św. Savio. Do tego wydarzenia wierni przygotowywali się poprzez uczestnictwo w triduum czy nowennie, poznanie nowych pieśni. W sposób widzialny przypominały o nim plakaty umieszczone w gablotach w poszczególnych parafiach oraz śpiewniki.
Przepis na świętość
W homilii ks. kan. Kowalski zachęcał zarówno wiernych, w tym rodziny, jak i ministrantów, aby zaprzyjaźnili się ze świętymi, którzy pomagają w codzienności i prowadzą do Boga. Wszystkim więc przypomniał przesłanie życia św. Jana Bosko, czyli przepis na świętość. Pierwszym punktem w tym przepisie jest radość, drugim – obowiązki związane z nauką oraz modlitwa, a trzecim – czynienie dobra względem wszystkich. Drogą do tego, aby to osiągnąć – według św. Savio, są: częsta spowiedź i Komunia św., uszanowanie dnia Pańskiego, przyjaźń z Jezusem i Maryją, unikanie grzechu. Tak żył św. Dominik. Spotkał on w wieku 12 lat św. Jana Bosko, który przyjął go do oratorium w Turynie. Łączyła ich szczególna duchowa więź umacniająca pragnienie bycia świętym. Można to odczytać z kazania św. Jana Bosko, w którym mówił, że „jest wolą Bożą, byśmy się stali świętymi, łatwo to można osiągnąć, w niebie czeka wielka nagroda dla tego, kto zostanie świętym”. Po tych słowach św. Dominik poprosił: „Czuję potrzebę i pragnienie, aby zostać świętym. Nie myślałem nigdy, że jest to takie łatwe. Muszę zostać świętym. Niech mi ksiądz w tym dopomoże”. Na tę prośbę wielki pedagog dał mu taką radę: „Bądź zawsze wesoły, spełniaj dobrze swoje obowiązki i pomagaj kolegom”. To prosta recepta na szczęśliwe życie nie tylko dla ministrantów.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Na zakończenie przy dźwiękach fanfar relikwie zostały przewiezione do parafii św. Jana Berchmansa w Gorzkowie-Trzebniowie. W tej właśnie parafii na pamiątkę tego wydarzenia zostanie ustawiony pomnik św. Dominika. Jest to inicjatywa księży z dekanatu żareckiego.
Przebieg
Peregrynacja została zorganizowana przez księży opiekunów Liturgicznej Służby Ołtarza Archidiecezji Częstochowskiej i pobłogosławiona przez metropolitę częstochowskiego abp. Wacława Depo. Jej celem była modlitwa w intencji nowych powołań kapłańskich do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej (tam również 8 grudnia 2016 r. zagościły relikwie św. Dominika) i młodych, którzy usłyszeli głos Boga wołającego ich po imieniu, aby tak jak Samuel odpowiedzieli: „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha!” (1 Sm 3,9). A potem z determinacją poszli pełnić wolę Bożą nawet wbrew wszelkim przeciwnościom, tak jak uczynił to św. Stanisław Kostka, patron tego roku liturgicznego. Tytułem podsumowania warto przypomnieć przebieg peregrynacji. I tak 11 grudnia 2016 r. podczas Mszy św. w parafii pw. Wojciecha w Częstochowie abp Wacław Depo poświęcił obraz i relikwie. Następnego dnia rozpoczęło się nawiedzenie w regionie częstochowskim – w parafii św. Antoniego z Padwy, a potem w regionie radomszczańskim – początek 4 maja 2017 r. w parafii pw. św. Lamberta w Radomsku, regionie wieluńskim – rozpoczęcie 7 października 2017 r. w parafii pw. św. Józefa w Wieluniu oraz regionie zawierciańskim – 16 grudnia 2017 r. w parafii pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Myszkowie. We wszystkich parafiach archidiecezji nawiedzenie trwało 24 godziny. Rozpoczynało się wieczorną Mszą św. Po niej przy wystawionym Najświętszym Sakramencie odbywały się adoracja i Różaniec w intencji powołań kapłańskich do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej, a potem uczczenie relikwii przez ucałowanie. Następnego dnia Koronka do Miłosierdzia Bożego o godz. 15 kończyła nawiedzenie w danej wspólnocie. Przerwy miały miejsce w czasie świąt Bożego Narodzenia, ferii zimowych, Triduum Paschalnego (w tym okresie św. Dominik gościł w Domu Ruchu Światło-Życie przy ul. Dobrzyńskiej w Częstochowie), Mistrzostw Polski Liturgicznej Służby Ołtarza, 6. Pielgrzymki LSO i wakacji. W ten sposób św. Dominik Savio w znaku relikwii wędrował przez 311 parafii i jedną personalną, w ciągu 415 dni, ok. 10 tys. godzin przemierzył 6925 km.
Kierunek
Zakończenie peregrynacji odbywające się w Roku św. Stanisława Kostki może wskazywać kierunek na przyszłość, a także inspirować młodych oraz budzić w ich sercach zaufanie miłosierdziu Bożemu, aby tak jak święci patronowie – Stanisław Kostka i Dominik Savio zgadzali się z Jego wolą i z otwartym sercem słuchali pełnych miłości słów Pana. A potem, jeżeli On woła, z radością poszli za Nim. Tak jak ks. Jan Bosko formował św. Dominika, tak dziś kapłani budzą w młodych pragnienie oddania swego życia Panu. W tym kontekście ks. Michał Zimny, opiekun ministrantów w parafii pw. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Żarkach Miasto, powiedział: – To wydarzenie jest ważne dla naszej parafii oraz całej archidiecezji, modlimy się bowiem o nowe powołania kapłańskie także z naszej wspólnoty. Św. Dominik, który do końca zawierzył swoje życie Bogu i pragnął świętości, może być wzorem dla ministrantów i młodych; mogą z niego brać przykład, jak konsekwentnie dążyć do celu i mieć ideały.