Początek roku szkolnego to powrót odwiecznego rodzicielskiego dylematu: co przygotować dziecku do szkoły na drugie śniadanie, żeby było zdrowo i praktycznie i żeby maluch chętnie jadł? Kilka pomysłów na to, jak wyjść poza nieśmiertelną kanapkę z żółtym serem.
Warto kupić pudełko. Jest praktyczniejsze niż foliowa torebka czy papier śniadaniowy, bo można do niego wkładać różne potrawy (np. sałatki). Niezłym pomysłem są pudełka z przegródkami albo składające się z dwóch pojemników. Najlepiej wybrać się na zakupy razem z dzieckiem, żeby ono samo wybrało lunchbox (jak wiadomo, najważniejszy jest obrazek na przykrywce). Dzieci nie powinny zabierać do szkoły słodyczy, chipsów ani słodkich napojów. Warto rozmawiać z rodzicami i nauczycielami o tym, żeby inni uczniowie również nie przynosili do szkoły niezdrowego jedzenia.
– Warzywa – surowe albo ugotowane, np. pokrojoną surową marchew albo kalarepę, małe ogórki, garść kukurydzy z puszki, ugotowane na półtwardo różyczki kalafiora i brokuła. Lepiej unikać bardzo soczystych produktów, takich jak pomidory.
– Owoce – umyte i przygotowane do zjedzenia, np. jabłko z wydrążonym gniazdem nasiennym, pokrojone na ćwiartki i związane gumką recepturką. Wiele dzieci lubi też suszone owoce.
– Orzechy.
Reklama
– Sałatki warzywne i owocowe (trzeba pamiętać o spakowaniu łyżeczki albo widelca).
– Twarożek na słodko lub słono, np. z owocami albo szczypiorkiem. Do tego oddzielnie spakowany kawałek pieczywa.
– Porcję ugotowanej kaszy (na zimno też jest dobra).
– Domowe wypieki, np. warzywne muffiny, minipizzę, placuszki z serem albo owocami, bułeczki.
Do picia – butelka niegazowanej wody albo herbata w termosie.
Przygotowywanie drugiego śniadania można potraktować jako szkołę organizacji, odpowiedzialności i oszczędności. Dziecko powinno stopniowo przejmować na siebie ten obowiązek. Warto też rozmawiać z nim o tym, że nie powinniśmy marnować jedzenia. Lepiej przygotować mniej potraw niż pozwolić, by dziecko zostawiło pół pudełka niedojedzonych rzeczy.
Sądzę, że każda kobieta ma w sobie coś, co sprawia, że jest tajemnicza. Być może w moim przypadku owa tajemniczość bardziej rzuca się w oczy. Pewnie jest tak dlatego, że przez długi czas żyłam niejako w cieniu odwiecznej Tajemnicy, czyli Jezusa z Nazaretu.
Według tradycji kościelnej, sięgającej II wieku, mój mąż Kleofas był bratem św. Józefa. Dlatego też od samego początku byłam bardzo blisko Świętej Rodziny, z którą się przyjaźniłam. Urodziłam trzech synów (Jakuba, Józefa i Judę Tadeusza - por. Mt 27,56; Mk 15,40; 16,1; Jud 1).
Jestem jedną z licznych uczennic Jezusa. Wraz z innymi kobietami zajmowałam się różnymi sprawami mojego Mistrza (np. przygotowywaniem posiłków czy też praniem). Osobiście nie znoszę bylejakości i tzw. prowizorki. Zawsze potrafiłam się wznieść ponad to, co zwykłe i pospolite. Stąd też lubię, kiedy znaczenie mojego imienia wywodzą z języka hebrajskiego. W przenośni oznacza ono „być pięknym”, „doskonałym”, „umiłowanym przez Boga”. Nie chciałabym się przechwalać, ale cechuje mnie spokój, rozsądek, prostolinijność, subtelność i sprawiedliwość. Zawsze dotrzymuję danego słowa. Bardzo serio traktuję rodzinę i wszystkie sprawy, które są z nią związane.
Wytrwałam przy Panu aż do Jego zgonu na drzewie krzyża (por. J 19, 25).
Wiedziałam jednak, że Jego życie nie może się tak zakończyć! Byłam tego wręcz pewna! I nie myliłam się, gdyż za parę dni m.in. właśnie mnie ukazał się Zmartwychwstały - Władca życia i śmierci! Wpatrywałam się w Jego oblicze i wsłuchiwałam w Jego słowa (por. Mt 28,1-10; Mk 16,1-8). Poczułam wtedy radość nie do opisania. Chciałam całemu światu wykrzyczeć, że Jezus żyje!
Czyż nadal jestem tajemnicza? Jestem raczej świadkiem tajemniczych wydarzeń związanych z życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa Chrystusa. One całkowicie zmieniły moje życie. Głęboko wierzę, że mogą one również zmienić i Twoje życie. Wystarczy tylko - tak jak ja - otworzyć się na dar łaski Pana i z Nim być.
W Aix-en-Provence we Francji otwarto proces beatyfikacyjny Maurice’a Blondela, chrześcijańskiego myśliciela i filozofa. Oficjalny dekret w tej sprawie wydał arcybiskup Aix-en-Provence Christophe Dufour.
Maurice Blondel urodził się w 1861 r. w Dijon, a zmarł w Aix-en-Provence w 1949 r. Był ojcem rodziny. Wykładał na uniwersytecie w Aix-en-Provence. Jest twórcą „filozofii działania”. Jej główne tezy zawarł w rozprawie doktorskiej „L’action”. Filozofia Blondela wzbudziła wiele kontrowersji. Katolicy zarzucali mu, że zracjonalizował chrześcijaństwo, a myśliciele laiccy, że pozbawił filozofię jej autonomii.
Prezydium Konferencji Episkopatu Polski skierowało kolejne pismo do Prezesa Rady Ministrów dotyczące odpowiedzi na wniosek o udzielenie informacji publicznej, przesłany do Premiera Donalda Tuska 17 lutego br.
24 marca br. Prezydium KEP otrzymało odpowiedź na wniosek złożony 17 lutego br. do Prezesa Rady Ministrów, w którym członkowie Prezydium KEP zawarli m.in. pytanie, dlaczego dotychczas nie został opublikowany w Dzienniku Ustaw wyrok Trybunału Konstytucyjnego RP z dnia 27 listopada 2024 r., stwierdzający nielegalność a zarazem niekonstytucyjność w całości, ze względów formalnych, rozporządzenia Ministra Edukacji z dnia 26 lipca 2024 r.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
