Ekscelencjo! W miesiącu lutym tegoż roku zwróciłem się do Jego Ekscelencji z prośbą o pomoc w zakupie blachy i położeniu jej na dachu katedry w Doume.
Pragnę zaznaczyć, że katedra ta ma szczególną znaczenie nie tylko dla całego społeczeństwa miasta Doume, ale i całego Regionu wschodniego w Kamerunie. Jest to miejsce kultu dla wszystkich wierzących katolików, a jednocześnie zabytek historyczny.
Obecnym listem pragnę serdecznie podziękować za przyznanie mi kwoty 50.000,00 zł na ten zbożny cel. Rzeczywiście cała ta suma została użyta w celu zakupu i położenia blachy na tym wyjątkowym budynku sakralnym. Dla wyjaśnienia dodam, że dość długo trwała dostawa blachy zamówionej w sklepie w Douala (odległym od Doume o 600 km), którą sprowadzano z Europy. Jest to blacha dobrej jakości, odpowiedniej grubości i przycięta na odpowiednią długość, co ułatwiło jej założenie. Prace na wysokościach były bardzo niebezpieczne i podjęte z wielkim ryzykiem.
Dzisiaj jednak dziękujemy Bogu, że chronił nas od wypadków i pozwolił szczęśliwie zakończyć te trudne prace. Z serca dziękuję za pomoc finansową, która tak bardzo wsparła wydatki związane z realizacją tego wyjątkowego projektu. Załączam moje braterskie pozdrowienia. Szczęść Boże
* * *
Jan Ozga urodził się 17 kwietnia 1956 r. w Woli Raniżowskiej. Wyświęcony na prezbitera diecezji przemyskiej 7 czerwca 1981 r. przez abp. Ignacego Tokarczuka. 24 stycznia 1997 r. mianowany ordynariuszem diecezji Doumé-Abong’ Mbang w Kamerunie, konsekrowany na biskupa 20 kwietnia 1997. 4 czerwca br., w Woli Raniżowskiej bp Jan Ozga nagrodzony został za zasługi dla misji prestiżową Statuetką „Serce bez granic”. Biskup misjonarz działa w Kamerunie już od 30 lat, przy czym od 20 lat kieruje tam diecezją, jako jedyny cudzoziemiec. Módlmy się w intencji Biskupa Jana, diecezji, w której pasterzuje, oraz o powołania do pracy misyjnej.
Ks. Czesław Wojciechowski jest jedynym duszpasterzem w ok. 130-tysięcznej parafii
Kuba – miejsce chętnie odwiedzane przez turystów z całego świata, kojarzone z plażami i błękitnym wybrzeżem. Ma jednak jeszcze jedno oblicze, często skrywane przed światem. O trudnej posłudze w tym kraju opowiada list misjonarza pochodzącego z Torunia
Szczęść Boże z diecezji Ciego de Avila na Kubie. Drodzy przyjaciele misji, od ponad roku za zgodą naszego biskupa toruńskiego dane mi jest posługiwać jako misjonarz diecezjalny fidei donum w Ciego de Avila – jednej z najuboższych diecezji na Kubie.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
