Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Sekretarz dwóch papieży

To fenomen. Kapłan z małej wioski Majdanu Lipowieckiego z parafii Łukawiec, ongiś należącej do archidiecezji lwowskiej, a dziś naszej zamojsko-lubaczowskiej, był sekretarzem osobistym dwóch papieży – przez 10 lat Jana Pawła II i przez 2 lata Benedykta XVI

Niedziela zamojsko-lubaczowska 25/2017, str. 6, 8

[ TEMATY ]

abp Mieczysław Mokrzycki

Adam Łazar

Abp Mieczysław Mokrzycki chętnie podpisywał książki

Abp Mieczysław Mokrzycki chętnie podpisywał książki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

To jedyny przypadek w historii Polski. Mowa o obecnym metropolicie lwowskim abp. Mieczysławie Mokrzyckim, który 30 maja przybył do Lubaczowa, by spotkać się w Miejskiej Bibliotece Publicznej z mieszkańcami miasta i okolicznych miejscowości. Okazją ku temu było ukazanie się książki Krzysztofa Tadeja pt. „Sekretarz dwóch papieży. Rozmowa z ks. arcybiskupem Mieczysławem Mokrzyckim”, opublikowanej przez Wydawnictwo Literackie. – To trzecia książka w formie wywiadu ze mną. Dwie poprzednie napisała Brygida Grysiak – „Najbardziej lubił wtorki” i „Miejsce dla każdego”. Ta rodziła się stosunkowo długo, gdyż pierwsze wywiady udzieliłem autorowi jeszcze w Rzymie, a ostatnie we Lwowie. Publikacja ma też rozszerzony zakres tematyczny, bo dotyczy nie tylko Ojca Świętego Jana Pawła II, ale także papieża Benedykta XVI, mojej rodziny i sytuacji Kościoła na Ukrainie. Z obawą i niepokojem podchodzę to tych książek, by nie zburzyć u czytelników ukształtowanego obrazu św. Jana Pawła II. Zapotrzebowanie na informacje, których nie pokazała telewizja, jest duże. Dziennikarze oczekują ode mnie, bym pokazał tę wielką osobowość jako człowieka, kapłana, papieża, głowę Kościoła naszych czasów. Staram się sprostać tym potrzebom – powiedział na początku spotkania abp M. Mokrzycki.

Uczył nas pracowitości

Reklama

Podczas spotkania poruszono wiele aspektów z życia papieży. Jednym z nich było to, czego uczył ich i nas Ojciec Święty. – Jan Paweł II uczył nas pracowitości. Od najmłodszych lat był pilnym uczniem, do młodzieży mówił: „Wymagajcie od siebie...”. Był wymagający od siebie i innych. Była to praca dobrze zorganizowana. Nie było sytuacji nerwowych, pośpiechu. Wiedzieliśmy, jakie oczekiwania ma papież, staraliśmy się im wyjść naprzeciw. Podołać im. Papież zapraszał do Watykanu kolegę z lat szkolnych Jerzego Klugera, z pochodzenia Żyda. Opowiadał on mi, że często chodził z Karolem grać w piłkę. Po pewnym czasie Karol spoglądał na zegar na wieży kościelnej, o określonej godzinie zostawiał boisko, wracał do domu. Wiedział, ile czasu może poświęcić na zabawę. Razem uczyli się. Po odrobionej lekcji z danego przedmiotu Karol wychodził do drugiego pokoju. Jerzy zastanawiał się, po co tam idzie. Kiedyś drzwi były uchylone i zobaczył, jak Karol klęczy i modli się. Dziękował za odrobiony przedmiot i prosił o światło Ducha Świętego do następnej lekcji. Papież był zdyscyplinowany i tego nas uczy. Miał czasowy harmonogram dnia co do minuty i trzymał się jego do końca życia. Pracował i modlił się. Tego można było nauczyć się od niego oraz cieszenia się z życia.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

To mnie trzyma

Reklama

W bibliotece zasadne było pytanie o stosunek papieża Jana Pawła II do książek. – Przyjaciel Ojca Świętego prof. Tadeusz Styczeń powiedział kiedyś, że książki na Jana Pawła II działały jak narkotyk. Wobec książek pojawiających się na Watykanie nie przeszedł obojętnie, by nie wziąć ich do ręki. Codziennie trzy godziny przeznaczał na czytanie książek. Po obiedzie półtora godziny i wieczorem od 21. do 22.30. Potem, gdy było mu trudniej, gdyż postępowała choroba i nie mógł sam czytać, to słuchał. Mieliśmy dyżury i czytali. To były książki z różnych dziedzin. Z polskiej literatury kilka razy wracał do trylogii Sienkiewicza. Po 2004 r. kładł się na łóżku, zamykał oczy i słuchał. Nieraz myślałem, że śpi. Przestawałem czytać, niech odpocznie. Otwierał oczy i patrzył, czy ja nie śpię. Nie dawał odpocząć. W poniedziałek przychodziła s. Emilia, urszulanka, i czytała pojawiające się artykuły prasowe z różnych czasopism lub książkę. Ponadto pełniła funkcję sekretarki. Odpisywała na listy przychodzące do Ojca Świętego. On dawał jej wybrane książki do streszczenia. Te, które uznał za ważne, czytaliśmy w ciągu tygodnia. Każdego roku podczas wakacji w Castel Gandolfo urządzał sympozja: literackie, matematyczno-fizyczne i inne. Nie było tam klimatyzacji, bywało czasem bardzo gorąco. Były propozycje zrezygnowania z nich, a także z czytania książek w ostatnich latach jego życia. Papież odpowiedział: – To mnie nie męczy. Niewiele kosztuje, a tyle się dowiaduję. To mnie trzyma.

Nie będę przed ludźmi uciekał

Nie miał trudności spotykać się z ludźmi. Jako głowa Kościoła i państwa spotykał się z głowami państw, ludźmi nauki. Starał się odwiedzić wszystkie swoje rzymskie parafie. Zostały na końcu 24 parafie. Pytał: – Kiedy pójdziemy na parafie? Mówiono mu, że takich już nie ma. Wszystkie zwizytowane. W tych leżących na obrzeżach nie ma warunków na odwiedziny. Ojciec Święty wysłuchał tego, ale po chwili powiedział: – Kiedy jedziemy?

Był jubileusz Libanu. Wierni z tego kraju weszli do auli. Ojciec Święty wygłosił do nich przemówienie. Zgodnie z przyjętym zwyczajem, osoby z pierwszego rzędu podchodzą, by przywitać się z Ojcem Świętym. Służba porządkowa nie przywidziała, że to ludzie bardzo otwarci, spontaniczni. Cała sala natarła na papieża, by się z nim przywitać. Zrobił się ścisk. Stało się niebezpiecznie. Nalegano na papieża, by wyjść drugimi drzwiami. Ojciec Święty odpowiedział: – Ja przed ludźmi nie będę uciekał. Cierpliwie przebił się przez ten tłum, każdemu podał rękę. Trwało to długo, dłużej niż przewidywał harmonogram dnia.

Pokochał Polskę

Reklama

Podczas spotkania w Lubaczowie nie zabrakło pytania o mało znane fakty z posługi abp M. Mokrzyckiego papieżowi Benedyktowi XVI. Powiedział: – Benedykt XVI to wielka osobowość. Był wiele lat w Watykanie, przy Janie Pawle II, który często mówił: „Kiedy chodzi o doktrynę wiary, mogę spokojnie spać, bo tam mam kard. Ratzingera”. Miał respekt, szacunek do kard. Ratzingera. Zawsze witał go i dziękował z taką inną delikatnością. To jest wielki teolog. Jeśli chodzi o mnie, to na początku mojej posługi byłem onieśmielony. Nie było to dla mnie łatwe. Pomieszczenia te same, ale otoczenie ludzi inne. Papież Benedykt XVI zapraszał mnie na Msze św., posiłki. Na początek poświęcał mi dużo uwagi. Wiedział, że straciłem kogoś bardzo bliskiego. Pytał, jak się Ojciec Święty Jan Paweł II zachowywał, co robił. Było to dla mnie niezręczne. Trzeba było mówić, że jest inaczej niż teraz. Kiedyś zapytał, czy Ojciec Święty zawsze chodził w sutannie. Odpowiedziałem, że zawsze. To on powiedział: – Ja też będę zawsze chodził w sutannie. Jak przyjechałem z domu, zawsze pytał, co słychać u rodziców. Benedykt XVI lubił zwierzęta. Powiedziałem, że rodzice mają kota. Pokazałem jego zdjęcie, które miałem w telefonie komórkowym. Zawsze, kiedy przyjechałem z domu, pytał, czy kot żyje, czy kot jeszcze jest. Benedykt XVI widział, jakim aktorem jest nasz papież. Jaką ma łatwość nawiązywania kontaktu z ludźmi. On czuł się trochę nieośmielony. Przyjechał do Polski. Miał spotkanie z młodzieżą na krakowskich Błoniach. Uśmiechał się do niej, pozdrawiał. Ona przyjęła go entuzjastycznie. To dodało mu odwagi, pewności siebie. Przełamał barierę nieśmiałości. Polskę pokochał, uczył się języka polskiego. Mówił: – Ja widzę, że ten kraj jest rzeczywiście krajem wierzącym.

Poruszanych tematów na spotkaniu w lubaczowskiej bibliotece było znacznie więcej. Uczestnicy dowiedzieli się m.in., jak papież Jan Paweł II wzruszał się, kiedy śpiewali piosenki w rocznicę Powstania Warszawskiego, na czym polegała odmienność przyjmowania na Watykanie przez Papieża Polaka przyjaciela kard. Mariana Jaworskiego, o zrobieniu muzeum z Castel Gandolfo przez papieża Franciszka i o tym, jak reagowała rodzina Mokrzyckich na karierę Mieczysława. Kiedy został wysłany do Rzymu na studia doktoranckie, babcia mówiła: – Czego on się na niego tak zawziął i wysłał go tak daleko od kraju. Z posługi przy dwóch papieżach rodzice byli szczęśliwi.

A po spotkaniu ustawiła się długa kolejka do abp. Mieczysława Mokrzyckiego z książką „Sekretarz dwóch papieży” w ręku, by otrzymać od rodaka autograf.

2017-06-13 11:34

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ukraina: we Lwowie konsekrowano nowego biskupa pomocniczego

[ TEMATY ]

biskup

Lwów

abp Mieczysław Mokrzycki

Lestat (Jan Mehlich)/pl.wikipedia.org

W katedrze lwowskiej sakrę biskupią przyjął 21 czerwca franciszkanin o. Edwarda Kawa - drugi biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej. Głównym konsekratorem był łaciński metropolita lwowski abp Mieczysław Mokrzycki, a towarzyszyli mu w tym nuncjusz apostolski na Ukrainie abp Claudio Gugerotti i biskup charkowsko-zaporoski Stanisław Szyrokoradiuk.

W homilii abp Mokrzycki zwrócił uwagę, że jego nowy biskup pomocniczy wpisuje się w historię archidiecezji lwowskiej jako piąty biskup z rodziny franciszkańskiej. „Tak się bowiem złożyło, że ponad sześćset lat temu trzej pierwsi metropolici lwowscy byli franciszkanami, z bł. Jakubem Strzemię na czele, a w najnowszej historii posługę biskupią pełnił o. Rafał Kiernicki" – przypomniał główny konsekrator. Podkreślił, że "duch franciszkański nie jest obcy w metropolii lwowskiej, a nawet można powiedzieć, że wywarł ogromne piętno u podstaw tworzenia i organizacji naszej archidiecezji".
CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Krynica Morska – perła polskiego wybrzeża. Co można tu robić?

2025-05-30 14:13

[ TEMATY ]

Morze Bałtyckie

Krynica Morska

perła polskiego wybrzeża

Materiał sponsora/Adobe Stock

Turystyka nad morzem

Turystyka nad morzem

Położona na Mierzei Wiślanej Krynica Morska od lat przyciąga turystów spragnionych morskiej bryzy, szerokich plaż i kameralnej atmosfery. To niewielkie, ale urokliwe miasteczko nad Bałtykiem stanowi idealne miejsce dla osób, które chcą odpocząć od codzienności i zatopić się w naturze. Krynica Morska to jeden z najmniejszych kurortów nad polskim morzem pod względem liczby mieszkańców, ale jednocześnie jeden z najbardziej malowniczych. Dlaczego warto tu przyjechać? Oto przegląd atrakcji, które czekają na Ciebie w tym wyjątkowym miejscu.

Choć Krynica Morska charakteryzuje się niewielką powierzchnią, wybór miejsc noclegowych jest tutaj naprawdę szeroki. Znajdziesz tu zarówno przytulne pensjonaty, jak i luksusowe hotele z zapleczem spa, idealne na romantyczny wyjazd we dwoje czy rodzinny urlop. Świetnym wyborem będą obiekty położone w pobliżu plaży lub lasu, które gwarantują bezpośredni kontakt z naturą i spokój. Osoby ceniące pełen relaks i komfort powinny rozważyć oferty dostępne na https://triverna.pl/hotele/lokalizacja,krynica-morska – znajdziesz tam atrakcyjne pakiety z wyżywieniem i dostępem do strefy wellness, skrojone na każdą kieszeń.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję