Nowych diakonów wyświęcił bp Roman Pindel w żywieckiej konkatedrze Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. W liturgiczną uroczystość św. Stanisława biskupa i męczennika, 8 maja, pasterz diecezji celebrował Mszę św., podczas której ustanowił diakonami sześciu kleryków
Eucharystię razem z Biskupem bielsko-żywieckim sprawowali bp Piotr Greger i bp Tadeusz Rakoczy. Przy ołtarzu stanęli także przełożeni seminarium duchownego oraz kapłani z parafii, z których pochodzą nowi diakoni. W liturgii uczestniczyli rodzice i krewni nowo wyświęconych.
W homilii biskup nakreślił przed kandydatami do święceń zadania wynikające z posługi diakona oraz przestrzegał przed zagrożeniami dla duchowego życia. – Podejmiecie w nowym miejscu posługę diakona w przekonaniu, że to Duch Święty ustanawia was w tym miejscu dla posługiwania słowem i dobrym czynem. Będziecie po raz pierwszy w waszym posługiwaniu uczyć się uległości wobec Ducha Świętego. Nie tylko słuchając przełożonych, ale także każdego natchnienia: co konkretnie w danym dniu, wobec konkretnego człowieka Bóg zamierzył przeze mnie uczynić – mówił szafarz święceń.
Żywiecka konkatedra w historii naszej diecezji stała się kościołem święceń diakonatu po raz drugi. Pierwszy raz obrzęd święceń diakonów miał tam miejsce w 1997 r., gdy wyświęcono 16 alumnów.
Nowo wyświęceni diakoni wstąpili do seminarium w Krakowie w 2012 r. razem ze swymi kolegami z archidiecezji krakowskiej. Pierwszy rok rozpoczęło wówczas 50 alumnów, obecnie rocznik liczy 27 osób. Patronem rocznika został wybrany bł. ks. Michał Sopoćko – spowiednik św. Faustyny. Przygotowaniem do święceń diakonatu jest trwająca 5 lat formacja duchowa i intelektualna oraz – bezpośrednio przed uroczystościami – udział w tygodniowych rekolekcjach. Diakoni zostaną posłani do wybranych parafii, gdzie odbędą trwające rok praktyki duszpasterskie.
Nowo wyświęceni to: dk. Jerzy Kajzar (Jaworzynka, parafia Matki Bożej Frydeckiej), dk. Bartłomiej Kijas (Rychwałd, parafia św. Mikołaja), dk. Jakub Kuliński (Cięcina, parafia św. Katarzyny), dk. Jakub Musur (Zwardoń, parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny), dk. Sławomir Pietraszko (Słotwina, parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa) i dk. Grzegorz Sztafiński (Hecznarowice, parafia św. Urbana).
Słów Pasterza ze szczególną uwagą wysłuchali kandydaci do święceń diakonatu
W starożytnym świecie działało wielu różnego rodzaju nauczycieli. Każdy z ludzi mógł sobie wybrać nauczyciela, któremu ufał i który wywierał wpływ na jego życie. Rzeczą bardzo ważną, istotną było to, aby dokonać właściwego wyboru, aby wybrać dobrego nauczyciela (…) Łatwo było się pomylić i słuchać nauczyciela, którego intencje były złe, przewrotne”.
Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, inaczej Niedzielą Męki Pańskiej. Rozpoczyna ona najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.
Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści. Uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm i procesji do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się bardzo dokładnie powtarzać wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria (chrześcijańska pątniczka pochodzenia galijskiego lub hiszpańskiego). Autorka tekstu znanego jako Itinerarium Egeriae lub Peregrinatio Aetheriae ad loca sancta. Według jej wspomnień w Niedzielę Palmową patriarcha otoczony tłumem ludzi wsiadał na osiołka i wjeżdżał na nim do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go z radością, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Zmartwychwstania (Anastasis), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Procesja ta rozpowszechniła się w całym Kościele. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego początkowo była obchodzona wyłącznie jako Niedziela Męki Pańskiej, podczas której uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj urządzenia procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jeruzalem. Z czasem jednak obie te tradycje połączyły się, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i pasja). Jednak w różnych Kościołach lokalnych procesje te przybierały rozmaite formy, np. biskup szedł pieszo lub jechał na oślęciu, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre przekazy podają też, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów.
Z okazji tysiąclecia Królestwa Polskiego 1165 par zatańczyło dzisiaj poloneza na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, bijąc tym samym rekord Polski. Oprócz oficjalnie policzonych osób przyłączył się jeszcze tłum uczestników, których organizatorzy nie byli w stanie policzyć.
Odtańczenie poloneza poprzedziło wielki marsz z okazji milenium Królestwa Polskiego i pięciu wieków Hołdu Pruskiego. Polonez jest symbolem długości, siły, atrakcyjności i znaczenia polskiej kultury na świecie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
