Kościół idąc za przykładem Chrystusa ukazuje ogromną wartość osoby ludzkiej, która jest jedyna i wyjątkowa. Każdy zatem człowiek, a zwłaszcza chory, cierpiący, i niepełnosprawny, jest wielkim skarbem dla Boga i wyjątkowo przez Niego umiłowanym.

Ojciec Święty Jan Paweł II, w swoim przesłaniu do uczestników międzynarodowego sympozjum na temat: „Godność i prawa osoby z upośledzeniem umysłowym”, stwierdzał: „Osoby niepełnosprawne, w których z całą ostrością uwidacznia się kruchość ludzkiej kondycji, są niewątpliwie jednym z przejawów dramatu cierpienia. Dlatego w dzisiejszym świecie, opanowanym przez hedonizm i zaślepionym przez ulotne i złudne piękno, ich trudności są często postrzegane jako skandal lub prowokacja, a ich problemy jako kłopot, którego trzeba się pozbyć lub pospiesznie się z nim uporać. A przecież osoby te są żywymi ikonami ukrzyżowanego Syna”.

Poetka Jolanta Mach zauważa: „Do godnego życia nie potrzebujemy głośnych pieśni ani krzyków serca. Uwielbiamy ciszę modlitwy, spokój duszy, szczery uśmiech. Pragniemy tkliwej obecności przyjaciół kojącej niczym serdeczny dotyk Boga”. Osoba niepełnosprawna – mimo wszelkich ograniczeń i cierpień, jakie są jej udziałem – każe nam pochylić się z szacunkiem i mądrością nad tajemnicą człowieka.

Pełni godności

Na każdą osobę – dziecko czy dorosłego – szczególnie niepełnosprawną można patrzeć bardzo różnie. Dziś, w przeddzień dnia, w którym w sposób szczególny zwracamy uwagę na godność i wartość osób niepełnosprawnych, chcemy w nich widzieć nie tylko ciężar, czy przeszkodę na drodze do życiowego sukcesu. Chcemy spojrzeć na takich ludzi oczyma człowieka głęboko wierzącego i spróbować zobaczyć tak, jak widzi Bóg oraz ocenić ich wartość nie według ludzkiej, ale Bożej, nadprzyrodzonej miary.

Niepełnosprawność, czyli bycie niewidomym, niesłyszącym lub na wózku inwalidzkim, nie stanowi wyróżnika sensu istnienia. Zależy ono, tak samo jak w przypadku każdej innej istoty ludzkiej, od trudu włożonego w spełnienie siebie jako człowieka. Św. Jan Paweł II zdecydowanie podkreślał: „Człowiek niepełnosprawny, niezależnie od stanu swojego zdrowia i umysłu jest osobą. Niepełnosprawność fizyczna lub psychiczna nie jest w stanie naruszyć lub zakłócić struktury osobowej człowieka, ducha ludzkiego, który jest jej istotowym elementem. Dlatego jego wartość osobowa i wynikająca z niej godność osobowa pozostaje zawsze, od chwili poczęcia do śmierci, w każdej postaci człowieczego życia, nienaruszalna”. W osobie niepełnosprawnej objawia się wszechmoc i wielkość Boga, który jest Stworzycielem każdego człowieka. Zawsze Ojciec Święty podkreślał, że cierpiący, chorzy, niepełnosprawni są skarbem Kościoła, gdyż ubogacają go wielkim i niezastąpionym darem jakim jest cierpienie. Kościół podkreśla na nowo ich powołanie, wartość i godność. Ks. Tomasz Szostek, posługujący wśród osób niepełnosprawnych w Rudniku nad Sanem, zaznacza: – Ci, którzy cierpią więcej i zdobywają się na wysiłek sprostania temu wyzwaniu, podnoszą zazwyczaj sens swojej egzystencji na wyższy poziom. Inni – bardziej doświadczani, mniej mężni lub słabsi – poddają się chorobie, albo losowi, bywa, że upadają, złorzecząc Bogu i stanowiąc utrapienie dla ludzi. Nie znaczy to jednak, że są tym samym przegrani w aspekcie sensu ich życia.

Mają swój dzień

Krystyna Goździewska, psycholog Warsztatów Terapii Zajęciowej w Rudniku nad Sanem, mówi: – Światowy Dzień Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną ma nam pokazać, że wśród nas żyją osoby, które nie mogą w pełni cieszyć się życiem bez naszej pomocy. Sami często różnią się od nas zachowaniem, fizjonomią, zupełnym brakiem mowy lub jej zaburzeniami, co niejednokrotnie powoduje, że traktowane są jako „gorsi”. Dzień dzisiejszy ma zwrócić uwagę na to, iż każdej osobie niepełnosprawnej intelektualnie winni jesteśmy szacunek, opiekę, zainteresowanie, czułość, czas i poświęcenie. Musimy pomóc im łamać bariery niezrozumienia przez innych, bariery wstydu, który sparaliżować może każde działanie, ograniczenia w poruszaniu się, zdobywaniu nowych umiejętności, w komunikowaniu się z innymi, zachowaniach przyjętych społecznie za prawidłowe. Należy przy tym pamiętać, iż pokora uwalnia pokłady miłości. Miłość daje siły do odpychania ataków na odmienność, z której drwi otoczenie. – wyjaśnia Pani psycholog i dodaje: – Obchodząc ten dzień w naszych placówkach chcemy pokazać, że osoba niepełnosprawna intelektualnie ma prawo być traktowana jak „cud narodzin” bez odrzucania wszelkich uczuć. Ma prawo do naszej troski, aby miała przed sobą kolejne jutro, aby każdy potrafił znaleźć w niej cechy, którymi można się zachwycić. Chcemy pokazać, że opiekunowie osób niepełnosprawnych, potrafią być cierpliwi w znoszeniu złośliwych komentarzy i pogardliwych, bądź litościwych spojrzeń osób w pełni sprawnych, że potrafią znosić je z uśmiechem. Że mogą mieć marzenia, przyjaciół, grono osób, z którymi spędzają czas i nie są odrzucani z powodu tego, że poświęcili się osobie niepełnosprawnej. Chcemy pokazać, że radość, którą czują z najdrobniejszego osiągnięcia swego podopiecznego, chociaż tak inna niż wszystkie, jest nadal radością i pozwala zrzucić tłumiony ból niemocy – podkreśla Krystyna Goździewska. – My, pracujący w naszych placówkach, chcemy pokazać dziś, co znaczy godne życie osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Pokazać jak pomagamy im poznawać i rozumieć to, co ich otacza, jak pomagamy im rozwijać się, tworzyć i kształtować rzeczywistość, mówić, porozumiewać się i zostać zrozumianym. Pokazać jak się przyjaźnić, tęsknić za kimś, dążyć do najmniejszego celu wytrwale, jak cieszyć się sukcesem i radzić sobie z porażką. W końcu to, jak żyć z nami, sprawnymi, nie czując się niepełnosprawnym. Dzisiaj manifestujemy nasz sprzeciw wobec dyskryminacji osób niepełnosprawnych intelektualnie w pracy, w urzędzie oraz w życiu codziennym. Manifestujemy miłość i szacunek dla nich, ich godność i dobro którego doświadczamy – podsumowuje psycholog z Rudnika nad Sanem.

Radość Życia

Jednym z istotnych miejsc w diecezji, gdzie edukację i rehabilitację znajduje 184 młode osoby dotknięte niepełnosprawnością, jest Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjny „Radość Życia” w Sandomierzu. W szkole dla uczniów ośrodka jest to czas nie tylko wytrwałej edukacji, rehabilitacji i rewalidacji, ale również radości z pokonywania własnych słabości, uśmiechu z rozwijania własnych talentów oraz szczęścia z poznawania świata, ludzi i odkrywania kolorów życia. Dyrektorem placówki jest ks. Bogusław Pitucha, który wyjaśnia: – Ośrodek „Radość Życia” to jedyna w Sandomierzu i powiecie sandomierskim placówka zajmująca się edukacją dzieci niepełnosprawnych. Codziennie do szkoły dowożone są dzieci z powiatów: sandomierskiego, tarnobrzeskiego, staszowskiego, opatowskiego i stalowowolskiego. W ramach Ośrodka funkcjonują: przedszkole (2 oddziały); 2 szkoły podstawowe; 2 gimnazja oraz Szkoła Specjalna Przysposabiająca do Pracy – wylicza Ksiądz Dyrektor. A ks. Marek Walczak, katecheta w Ośrodku „Radość Życia”, dodaje: – Katecheza w naszej szkole ma trochę inny wymiar. Nie jest to tylko przekazywanie treści katechetycznych, ale raczej towarzyszenie na drodze wiary osób, wśród których posługuję – mówi. – Prowadzę tu zajęcia dydaktyczne, ale o wiele ważniejsza jest piątkowa Msza św., albo sakrament pokuty. W naszym kalendarzu istotne są także nabożeństwa: Drogi Krzyżowej, majowe, październikowe, różne konkursy, np. na najpiękniejszy różaniec. Przygotowujemy też wraz z uczniami i nauczycielami okolicznościowe inscenizacje, np. jasełka, Misterium Męki Pańskiej. W to ostatnie włączają się chętnie klerycy WSD w Sandomierzu – wylicza Kapłan.

Zaproszenie na jubileusze

W budynku Caritas w Rudniku nad Sanem odbędzie się 5 maja uroczystość z okazji Światowego Dnia Godności Osób z Niepełnosprawnością Intelektualną. Połączona ona będzie z jubileuszami: 10-lecia Warsztatów Terapii Zajęciowej i 5-lecia Środowiskowego Domu Samopomocy. Uroczystości rozpocznie Msza św. na sali widowiskowej Środowiskowego Domu Samopomocy (godz. 10), której będzie przewodniczył bp Krzysztof Nitkiewicz. Przewidziane są również występy artystyczne. Na uroczystości zaprasza ks. Tomasz Szostek: – Od 10 lat Caritas Diecezji Sandomierskiej prowadzi w Rudniku nad Sanem placówki dla osób niepełnosprawnych. Dzień Godności Osób Niepełnosprawnych jest okazją, by podkreślić wartość i godność osoby niepełnosprawnej intelektualnie, przełamywać stereotypy związane z osobami niepełnosprawnymi. Nie tylko w to święto, ale każdego dnia wiele osób, pracowników i wolontariuszy pochyla się z godnością nad tymi osobami, które są również wartościowe jak wielu z nas. Tak naprawdę to te osoby uczą nas prawdziwej, miłości, szacunku do naszych bliźnich.