Różnokolorowe koperty, które trafiają codziennie na redakcyjne biurka, a ostatnio coraz częściej e-maile, są świadectwem głębokiego zaufania, jakim darzą nas Czytelnicy. Dzieląc się na łamach niektórymi listami z redakcyjnej poczty, pragniemy, aby „Niedziela” była owocem zbiorowej mądrości redakcji i Czytelników.
Często przypominamy sobie, jak serdecznie Jan Paweł II zwracał się do swoich rówieśników, gdy sam czuł ciężar swoich lat. Starzenie się i sama starość to temat zawsze aktualny i trudny. Myślę, że nie ma osoby, która, gdy pewnego dnia zauważy u siebie zmiany świadczące o tym, że młodość się pomału „pakuje”, przyjmie ten fakt spokojnie i bez buntu.
Starzenie się – to jedno, a traktowanie ludzi starych przez młode pokolenie – to drugie. Chociaż nie wszyscy starzy ludzie to „siwe aniołki”, zastanawia mnie fakt złego traktowania starych ludzi przez młodych (oczywiście, nie generalizując). Jest pewnie wiele powodów, ale jednym z nich może być – tak sobie myślę – podświadomy lęk przed własną, nieuchronną przecież, starością i niechęć wobec niej. Może w dobie kultu młodości i piękna fizycznego już zawczasu buntują się przeciw „dobrodziejstwu inwentarza”, jakie niesie ze sobą starość. Trzeba naprawdę dużo pokory i cierpliwości, by przyjmować te zmiany.
Sama jestem w „przedsionku” starości, stuknęła mi sześćdziesiątka i kilka sygnałów od metryki już odebrałam. Niełatwe to! Oj, niełatwe...
Zostawiła po sobie wielkie dzieło pomocy emigrantom w Stanach Zjednoczonych.
Franciszka urodziła się w Lombardii, w rodzinie Augustyna Cabrini i Stelli Oldini. Kiedy miała 20 lat, w jednym roku utraciła oboje rodziców. Ukończyła studia nauczycielskie i przez 2 lata pracowała w szkole. Poczuła powołanie do życia zakonnego, jednak z powodu słabego zdrowia nie przyjęto jej ani u sercanek, ani u kanonizjanek. Wstąpiła więc do Zakonu Sióstr Opatrzności (opatrznościanki), u których przebywała 6 lat (1874-80). Gdy miała 27 lat, została przełożoną tego zakonu. Jej pragnieniem była praca na misjach, dlatego 14 listopada 1880 r. wraz z siedmioma towarzyszkami założyła Zgromadzenie Misjonarek Najświętszego Serca Jezusowego, którego celem była praca zarówno wśród wierzących, jak i niewierzących. Podczas spotkania z bp. Scalabrinim Franciszka usłyszała o losie włoskich emigrantów za oceanem. Papież Leon XIII zachęcił ją, by tam podjęła pracę ze swoimi siostrami. W Stanach Zjednoczonych siostry pracowały w oratoriach, więzieniach, w katechizacji, szkolnictwie parafialnym, posługiwały chorym. W 1907 r zgromadzenie uzyskało aprobatę Stolicy Apostolskiej. Franciszka Ksawera zmarła cicho w Chicago. Zostawiła po sobie wielkie dzieło pomocy emigrantom. W chwili jej śmierci zgromadzenie miało 66 placówek i liczyło 1,3 tys. sióstr.
Maryja udaje się do Elżbiety, by służyć. Tak samo, jak Jej Syn – Jezus Chrystus – który przyszedł na świat, aby służyć. Nie ociąga się z pomocą, ale czyni ją „z pośpiechem” i zawsze wtedy, kiedy jej potrzebujemy.
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w ziemi Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona głośny okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto bowiem, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jest, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana».
Tradycyjne jasełka, wspólne kolędowanie oraz łamanie opłatkiem i życzenia – tak wyglądała wieczerza wigilijna we wspólnocie Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, która odbyła się w niedzielny wieczór 22 grudnia. Obecni na niej byli także biskupi przemyscy oraz profesorowie przemyskiego seminarium.
Wieczór wigilijny rozpoczął się jasełkami w wykonaniu najstarszych alumnów. Diakoni przedstawili historię Bożego Narodzenia przez pryzmat legendy o czwartym królu. Dary jakie miał ofiarować nowonarodzonemu Zbawicielowi oddał, aby pomagać innym. Kiedy stanął przed Dzieciątkiem Jezus z pustymi rękami usłyszał, że jego miłosierdzie jest największym darem jaki mógł ofiarować nowonarodzonemu Królowi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1733754340.jpg)
_1733754239.jpg)
