Reklama

Kościół

Watykan: biskup i siostra zakonna będą beatyfikowani

Papież Leon XIV upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia trzech dekretów. Dwa z nich dotyczą ofiary życia biskupa i siostry zakonnej, a trzeci heroiczności cnót. 12 lipca 2017 r. został ogłoszony list apostolski w formie «motu proprio» „Maiorem hac dilectionem”, na mocy którego Papież Franciszek ustanowił, że heroiczne ofiarowanie życia jest kolejnym, obok męczeństwa i heroiczności cnót, powodem do beatyfikacji i kanonizacji.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pierwszy z dekretów o ofierze życia dotyczy bp. Alejandro Labaka Ugarte OFM Cap, który urodził się 19 kwietnia 1920 r. w Beizama (Hiszpania). W 1932 r. wstąpił do seminarium duchownego kapucynów w Alsasua; 14 sierpnia 1937 r. przyjął habit kapucynów w nowicjacie w Sangüesa. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1938 r., a śluby wieczyste 29 września 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 r. w Pampelunie. Przełożeni, akceptując jego silne pragnienie udania się na misje, 17 lipca 1946 r. wysłali go do misji kapucynów prowincji Nawarra w Pingliang w Chinach, gdzie pozostał do 1953 r., kiedy to wraz z innymi misjonarzami został wydalony przez reżim maoistowski i musiał powrócić do ojczyzny.

W 1954 r. został wysłany do Ekwadoru jako proboszcz parafii św. Sebastiana w Pifo, gdzie poświęcił się apostolstwu, ze szczególnym uwzględnieniem działalności duszpasterskiej i budowy kolegium, nowicjatu i szkoły formacyjnej. 4 listopada 1957 r. został przełożonym misji w Aguarico. W latach 1958-1961 był misjonarzem w Guayaquil, gdzie został proboszczem parafii Najświętszej Rodziny, a od 1961 do 1965 r. był kustoszem prowincjalnym.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

21 marca 1965 r. został mianowany prefektem apostolskim Aguarico i w tej roli uczestniczył w końcowej fazie Soboru Watykańskiego II, popierając kościelną troskę o mniejszości etniczne i duchowieństwo tubylcze. 8 lutego 1969 r. złożył rezygnację z funkcji prefekta apostolskiego i po okresie odpoczynku spędzonym w Dallas, w 1971 r. powrócił do Ekwadoru jako misjonarz w Enokanke, pełniąc również różne funkcje: doradcy przełożonego misji; prefekta apostolskiego delegowanego w Aguarico; rektora kolegium „Padre Miguel Gamboa”, przełożonego misji. Jednocześnie z wielkim zapałem poświęcił się ewangelizacji rdzennej ludności Huaorani.

W 1984 r., po utworzeniu Wikariatu Apostolskiego Aguarico, został mianowany wikariuszem i biskupem tytularnym Pomarii. Sakrę przyjął w katedrze w Coca 9 grudnia 1984 r. Będąc człowiekiem pojednania i wprowadzającym pokój w regionie pełnym napięć, był ceniony za troskę o prawa rdzennej ludności Ekwadoru, którą pragnął chronić przed interesami koncernów naftowych i drzewnych. W tym kontekście powstał plan przyjaznych kontaktów z grupą etniczną Tagaeri, niewielkim plemieniem, które nie było wcześniej ewangelizowane i było wrogo nastawione do obcych. W misję ewangelizacyjną zaangażował również tercjarki kapucynki ze Zgromadzenia Najświętszej Rodziny. Aby uniknąć ewentualnego krwawego starcia, postanowił po raz pierwszy udać się na terytorium Tegaeri. Znając język Houarani i świadomy niebezpieczeństwa, 21 lipca 1987 r. wraz z czcigodną służebnicą Bożą siostrą Inés Arango Velàsquez wysiadł z helikoptera w okolicy Tigüino, gdzie został zabity przez tubylców wraz ze wspomnianą siostrą.

Reklama

Siostra Inés Arango Velásquez, której dotyczy drugi dekret o ofierze życia, urodziła się w Medellín (Kolumbia) 6 kwietnia 1937 r. Po okresie formacji jako aspirantka w Instytucie Sióstr Misjonarek Niepokalanej Maryi Panny i św. Katarzyny ze Sieny wstąpiła do zgromadzenia Sióstr Tercjarek Kapucynek Najświętszej Rodziny, założonego przez czcigodnego sługę Bożego Luisa Amigó y Ferrera. 2 lipca 1955 r. przyjęła habit zakonny. 15 lipca następnego roku złożyła śluby czasowe, a 15 sierpnia 1959 r. śluby wieczyste. Po okresie apostolstwa poświęconego nauczaniu, w 1977 r. wzięła udział w pierwszej wyprawie misyjnej Sióstr Tercjarek Kapucynek Najświętszej Rodziny do Aguarico w Ekwadorze. Siostra Inés poświęcała się apostolstwu misyjnemu w trzech wspólnotach: Shushufindi, Nuevo Rocafuerte i Coca. W dwóch ostatnich pełniła również funkcję przełożonej.

4 sierpnia 1977 r. została skierowana do Nuevo Rocafuerte, gdzie pracowała w szpitalu, jednocześnie poświęcając się ewangelizacji różnych wspólnot tubylczych nad brzegiem rzeki Napo, pod kierownictwem kapucynów wspomnianego wcześniej o. Alejandro Labaka i o. Manuela Amunárriza. W 1987 r. została skierowana do Coca, gdzie poświęciła się ewangelizacji Huaorani.

Świadoma niebezpieczeństwa grożącego plemieniu Tagaeri, zagrożonemu przez wielkie koncerny naftowe, wraz z czcigodnym sługą Bożym biskupem Alejandro Labaką Ugarte, siostra Inés Arango postanowiła udać się na spotkanie z tą ludnością. Mimo że zdawali sobie sprawę z ryzyka, jakie to przedsięwzięcie za sobą niosło, 21 lipca 1987 r. zostali przetransportowani helikopterem nad terytorium zamieszkane przez tych tubylców, gdzie zrzucili im różne dary. Następnie zostali pozostawieni w lesie. Następnego dnia, kiedy helikopter po nich wrócił, znaleziono ich ciała przebite strzałami i włóczniami. Po przewiezieniu do Coca i przeprowadzeniu sekcji zwłok okazało się, że ciało bp. Labaki miało 134 rany, a siostry Inés 85.

Obydwoje dobrowolnie i z własnej woli ofiarowali swoje życie z umiłowania misji, a w konkretnym przypadku plemienia Tagaeri.

Ponadto Ojciec Święty upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do wydania dekretu o heroiczności cnót Sługi Bożego Matteo Makila, biskupa tytularnego Tralle, pierwszego wikariusza apostolskiego Kottayam, założyciela Zgromadzenia Sióstr Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny; urodzonego 27 marca 1851 r. w Manjoor (Indie) i zmarłego 26 stycznia 1914 r. w Kottayam (Indie).

2025-05-22 15:22

Oceń: +13 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Beatyfikacja o. Józefa Girottiego – biblisty i męczennika z Dachau

[ TEMATY ]

beatyfikacja

Karolina Pękala

W sobotę 26 kwietnia w mieście Alba w północno-zachodnich Włoszech urodzony w tym mieście kard. Giovanni Coppa ogłosi błogosławionym włoskiego dominikanina o. Józefa Girottiego, zamęczonego w niemieckim obozie koncentracyjnym Dachau. Był on wybitnym biblistą, autorem artykułów i książek poświęconych Pismu Świętemu, a przy tym człowiekiem bardzo wrażliwym na krzywdę i niedolę ludzką. Właśnie za pomaganie Żydom w czasie II wojny światowej trafił do Dachau i tam zmarł w wyniku chorób i ogólnego wycieńczenia niemal tuż przed końcem wojny.

Oto krótki życiorys nowego błogosławionego. Józef (Giuseppe) Girotti urodził się 19 lipca 1905 w mieście Alba w prowincji Cuneo w Piemoncie, w ubogiej rodzinie. Mając 13 lat, poczuł w sobie powołanie do życia duchowego i wkrótce, pod wpływem kazania głoszonego w katedrze w swym mieście przez dominikanina, postanowił zostać duchowym synem św. Dominika. 5 stycznia 1919 Beppe, jak go powszechnie nazywano, rozpoczął naukę w kolegium dominikańskim w Chieri koło Turynu, 30 września 1922 przywdział biały habit Zakonu Kaznodziejskiego. Studiując filozofie i teologię, wyróżniał się dużą inteligencją i pobożnością, a przy tym miał pogodne usposobienie, cieszył się sympatią i przyjaźnią swych kolegów. 3 sierpnia 1930 przyjął w Chieri święcenia kapłańskie. Wkrótce potem rozpoczął dalsze studia na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie, skąd jako lektor (mógł wówczas nauczać w szkołach dominikańskich) w 1930 wyjechał do Francuskiej Szkoły Biblijnej i Archeologicznej w Jerozolimie. Zaprzyjaźnił się tam z jej założycielem i dyrektorem, swym francuskim współbratem zakonnym o. Marie-Josephem Lagrangem (1855-1938), który wywarł na niego duży wpływ. W 1934 o. Girotti powrócił do Włoch i zaczął wykładać Pismo Święte w studium dominikańskim w Turynie. Mimo młodego wieku cieszył się dużym autorytetem jako profesor i był bardzo lubiany przez uczniów. Jednocześnie prowadził ożywioną działalność naukową i publicystyczną, m.in. napisał głębokie komentarze do ksiąg mądrościowych i kilku innych Starego Testamentu, odznaczające się wielką erudycją, popartą znajomością wielu języków. Pisał również artykuły na tematy biblijne do czasopism fachowych. W 1938 odsunięto go od nauczania i skierowano do klasztoru św. Dominika w Turynie. Główną przyczyną tej decyzji była jego jednoznaczna postawa antyfaszystowska. Przyszły błogosławiony przyjął tę zmianę w duchu posłuszeństwa. Działał wówczas jako duszpasterz, spowiadając wielu wiernych, opiekując się chorymi i osobami w starszym wieku w hospicjum naprzeciw swego klasztoru. Po kilku miesiącach powrócił jednak do pracy naukowej, tym razem jako wykładowca w Instytucie Misjonarzy Matki Bożej Pocieszenia (Consolata), kształcącym przyszłych misjonarzy do pracy w Afryce. Tymczasem w 1939 wybuchła II wojna światowa, która początkowo nie dotknęła bezpośrednio zakonnika, wkrótce jednak - jak wielu innych księży - na prośbę Piusa XII włączył się w pomaganie Żydom, zagrożonym zagładą. O. Girotti czuł się do tego szczególnie powołany – i jako kapłan o wrażliwym sercu, i jako biblista, mający za sobą kilkuletni pobyt w Ziemi Świętej. Tak bardzo starał się pomagać potrzebującym, że nieraz nawet wracał do klasztoru już po zamknięciu go. 29 sierpnia 1944, w wyniku zdrady, został aresztowany przez Niemców i po pobytach w więzieniach w Turynie i Mediolanie oraz w obozie w Bolzano 9 października tegoż roku trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau. Poznał tam wielu innych duchownych, zarówno włoskich, jak i z innych krajów, m.in. przyszłego arcybiskupa Pragi i kardynała Josefa Berana, przyszłego biskupa włoskiego Carlo Manzianę i innych. Pobyt w obozie, podczas ostrej zimy, okazał się zabójczy dla delikatnego organizmu niespełna 40-letniego zakonnika. Zmizerniał, osłabł, nie zaniedbywał jednak stałych modlitw i codziennego sprawowania Mszy św. Po raz ostatni odprawił ją 19 marca 1945 – w dniu swego patrona, będąc już ciężko chorym, po czym trafił do obozowego szpitala. Tam starał się jeszcze podtrzymywać na duchu innych, wkrótce jednak – na Wielkanoc 1 kwietnia 1945 - zmarł, prawdopodobnie dobity przez Niemców zastrzykiem z trucizną (jak św. Maksymilian Kolbe), nie mając jeszcze 40 lat. W 1988 kuria metropolitalna w Turynie rozpoczęła jego proces beatyfikacyjny, a 27 marca 2013 papież Franciszek podpisał dekret zezwalający na beatyfikację włoskiego dominikanina. Warto jeszcze dodać, że 14 lutego 1995, w 50. rocznicę swej męczeńskiej śmierci, o. Girotti otrzymał pośmiertnie tytuł Sprawiedliwego wśród narodów świata, przyznany mu przez rząd Izraela za ratowanie Żydów w czasie wojny. Zbliżająca się beatyfikacja będzie drugim tego rodzaju obrzędem w tym roku, a dwudziestym od początku obecnego pontyfikatu. W czasie dotychczasowych 19 ceremonii Kościół katolicki otrzymał 541 nowych błogosławionych.
CZYTAJ DALEJ

Papież zapewnia o swej modlitwie w intencji ofiar osuwiska w Sudanie

2025-09-02 18:59

[ TEMATY ]

modlitwa

Sudan

Papież Leon XIV

ofiary osuwiska

Adobe Stock

Osuwisko. Zdjęcie poglądowe

Osuwisko. Zdjęcie poglądowe

„Głęboko zasmucony wiadomością o zniszczeniach spowodowanych przez osuwisko w miejscowości Tarasin w środkowej części Darfuru, papież zapewnia wszystkich dotkniętych tą katastrofą o swojej duchowej bliskości” - czytamy w telegramie kondolencyjnym wysłanym przez Ojca Świętego za pośrednictwem kardynała sekretarza stanu Pietro Parolina na ręce biskupa Al-Ubajjid, Yunan Tombe Trille Kuku Andalego.

Leon XIV zapewnia o swych modlitwach, zwłaszcza o wieczny odpoczynek dla zmarłych, za tych, którzy opłakują ich stratę, oraz o ocalenie osób nadal poszukiwanych. Ojciec Święty zapewnia także o swoim wsparciu władze cywilne i służby ratownicze w ich nieustannych wysiłkach, aby ocalić zagrożone osoby. Modli się o Boże błogosławieństwo pocieszenia i siły dla narodu.
CZYTAJ DALEJ

#Rekodziękczynienie

2025-09-02 23:01

Biuro Prasowe AK

- Patrz na Jezusa - to w Nim jest moc. Słuchaj Go. Czyń wszystko, cokolwiek tobie powie. Nie lękaj się. Idź za Nim do końca. Nigdy, jeśli za Nim pójdziesz, nie będziesz smutny. Zawsze będziesz pełen radości. Zawsze będziesz prawdziwie wolny – mówił abp Marek Jędraszewski w Kalwarii Zebrzydowskiej podczas #Rekodziękczynienia.

Przed oblicze Matki Bożej Kalwaryjskiej w sobotę 30 sierpnia przybyła młodzież, dziękująca za czas wakacyjnych rekolekcji i zawierzająca Jej opiece kolejny rok szkolny. Do posługi pobłogosławionych zostało też 84 animatorów Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Krakowskiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję