W swojej książeczce pt. „O Bożym Ciele w Łowiczu” Karolina Wanda Rutkowska napisała: „Celebrowane w kościele święto Bożego Ciała obchodzone jest w sposób uroczysty w wielu regionach Polski. (...) Co sprawia, że relacje medialne, odnoszące się do najważniejszych wydarzeń tego dnia w kraju, zawsze przedstawiają choćby kilkusekundowy zapis uroczystości w Łowiczu?”. We wspomnianej publikacji autorka stara się szerzej odpowiedzieć na to pytanie. Jej opowieść dotyczy historii i współczesności. Mnie bardzo zafascynowały zdjęcia. Te z przeszłości są, oczywiście, czarno-białe i oddają atmosferę tamtego czasu, gdy wszystko było białe lub czarne, dobre lub złe. Teraz nasz świat jest bardziej kolorowy niemal we wszystkich kolorach tęczy i dopiero na tych nowszych fotografiach widać całą urodę łowickich strojów. A wszystko skąpane w słońcu! Nawet na czarno-białych zdjęciach widoczna jest ta upalna pogoda, aż ludzie mrużą oczy.
Książka przytacza historię tego święta w Łowiczu, sięgającą XIV stulecia. Dodam z satysfakcją, że wtedy nie było jeszcze na mapie wielu państw, dziś tak ważnych i dumnych, a tu nasz mały Łowicz i jego wielka kultura...
Łowicka procesja w dzień Bożego Ciała przywołam jeszcze autorkę „dla jednych jest głębokim przeżyciem religijnym, dla innych atrakcją turystyczną ze sfery profanum (...). Ale najważniejsze jest to, że święto Bożego Ciała trwa nieprzerwanie od wieków, i dzięki udziałowi całej społeczności lokalnej ma szansę istnieć nadal”.
Od siebie dodam że także dzięki takim kustoszom pamięci, jak p. Karolina Wanda Rutkowska.
Kościół uczy, że istnieje pewna forma łączności pomiędzy światem żyjących a światem tych, którzy odeszli. Jest to kontakt realny. Możemy sobie wzajemnie pomagać.
W wyznaniu wiary wypowiadamy słowa: „Wierzę w świętych obcowanie”. To krótkie zdanie zawiera w sobie jedną z najpiękniejszych tajemnic naszej wiary – prawdę o duchowej jedności wszystkich członków Kościoła: zarówno tych, którzy żyją na ziemi, jak i tych, którzy już przeszli do wieczności. Obcowanie świętych to nie poetycka metafora ani pobożne wspomnienie o zmarłych, ale rzeczywista więź, która łączy nas w jednym Ciele Chrystusa, niezależnie od czasu i przestrzeni.
Jeden z najwybitniejszych papieży i filarów średniowiecznej kultury, znakomity duszpasterza, doktor Kościoła Zachodniego, reformator liturgii i postać, z którą legendarnie wiąże się określenie „chorał gregoriański”.
Grzegorz urodził się w 540 r. w Rzymie. Piastował różne urzędy cywilne, aż doszedł do stanowiska prefekta Rzymu. Po czterech latach rządów opuścił to stanowisko i wstąpił do benedyktynów. Własny dom zamienił na klasztor. Ten czyn zaskoczył wszystkich – pan Rzymu został ubogim mnichem. Dysponując ogromnym majątkiem, Grzegorz założył jeszcze 6 innych klasztorów. W roku 577 papież Benedykt I mianował Grzegorza diakonem, a w roku 579 papież Pelagiusz II uczynił go swoim przedstawicielem, a następnie osobistym sekretarzem. Od roku 585 był także opatem klasztoru.
Wybór na papieża
W 590 r. zmarł Pelagiusz II. Na jego miejsce jednogłośnie przez aklamację wybrano Grzegorza. Ten w swojej pokorze wymawiał się. Został jednak wyświęcony na kapłana, następnie konsekrowany na biskupa. W tym samym 590 r. nawiedziła Rzym jedna z najcięższych w historii tego miasta zaraza. Papież Grzegorz zarządził procesję pokutną dla odwrócenia klęski. Podczas procesji nad mauzoleum Hadriana zobaczył anioła chowającego wyciągnięty, skrwawiony miecz. Wizję tę zrozumiano jako koniec plagi.
Pracowity pontyfikat
Pontyfikat papieża Grzegorza trwał 15 lat. Codziennie głosił Słowo Boże. Zreformował służbę ubogich. Wielką troską otoczył rzymskie kościoły i diecezje Włoch. Był stanowczy wobec nadużyć. Ujednolicił i upowszechnił obrządek rzymski. Od pontyfikatu Grzegorza pochodzi zwyczaj odprawiania 30 Mszy św. za zmarłych – zwanych gregoriańskimi.
Podziel się cytatemPrzy bardzo licznych i absorbujących zajęciach publicznych Grzegorz także pisał. Zostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Święty Grzegorz zmarł 12 marca 604 r. Obchód ku jego czci przypada 3 września, w rocznicę jego biskupiej konsekracji. Średniowiecze przyznało mu przydomek Wielki. Należy do czterech wielkich doktorów Kościoła Zachodniego.
Zaproszenie na uroczystości Maryjne i na zakończenie III Synodu Archidiecezji Lubelskiej
2025-09-03 19:54
Abp Stanisław Budzik
Archidiecezja Lubelska
Trwający w Kościele Rok Jubileuszowy zachęca nas, abyśmy byli Pielgrzymami nadziei.
Około tysiąca wiernych uczestniczyło w 47. Pieszej Pielgrzymce Lubelskiej na Jasną Górę. Kilkaset młodych z naszej Archidiecezji wybrało się do Rzymu, aby wziąć udział w jubileuszowym spotkaniu z Papieżem Leonem. Do stolicy chrześcijaństwa pielgrzymują grupy parafialne i rodziny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.