Kościelne komentarze po wizycie Franciszka w Korei
Papież zostawił Azji przesłanie pokoju i pojednania oraz mocne wezwanie do budowania dialogu – mówi towarzyszący Franciszkowi w podróży do Korei Południowej dyrektor Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej. Ks. Federico Lombardi zauważa, że – obecne w całym pontyfikacie Papieża Bergoglio wezwanie do budowania kultury spotkania – w Korei wybrzmiało szczególnie mocno.
„Papież promuje od zawsze kulturę spotkania. Ze szczerego spotkania wracamy lepsi i ubogaceni o wartości duchowe. Papież przypomina biskupom tego kontynentu, na którym przecież na co dzień prowadzony jest dialog między różnymi kulturami, różnymi religiami i odmiennymi ludami, że ten dialog jest niezwykle ważny. Jest on konieczny, ponieważ właśnie w takich warunkach na co dzień żyją chrześcijanie Azji. Empatia, o której mówił Papież, oznacza także zdolność do budowania porozumienia, do nadawania na tej samej fali, a co za tym idzie, zdolność do instynktownego wzajemnego rozumienia się, ponieważ wszystko służy temu, by jak najlepiej przyjąć drugiego. Stąd też tak często w języku Papieża znajdujemy temat dialogu, ukonkretniony w kulturze spotkania” – powiedział ks. Lombardi.
Z kolei przewodniczący koreańskiego episkopatu podkreśla, że była to błogosławiona, uzdrawiająca pielgrzymka. Franciszek przyjechał do Korei jako zatroskany o nasz los pasterz – mówi bp Peter U-il Kang.
„Była to naprawdę błogosławiona wizyta dla całej Korei. Zobaczyliśmy w Papieżu dobrego pasterza, który pocieszał nas, ale i rozradował; który sprawił, że wiele naszych ran zostało uzdrowionych. Jego wizytę cechowała właśnie ta ogromna miłość pasterza. Dla mnie osobiście najmocniejsze przesłanie mówiło o tym, że budowanie pokoju zaczyna się od budowania sprawiedliwości w społeczeństwie i między nami samymi” – powiedział bp U-il Kang.
Wracając dziś na nocleg do nuncjatury apostolskiej papież Franciszek niespodziewane odwiedził uniwersytet Sogang w Seulu, założony w 1960 r. przez jezuitów. Obecny na spotkaniu dyrektor włoskiego pisma „Civilta Cattolica”, o. Antonio Spadaro ujawnił, że decyzję o odwiedzinach papież zakomunikował dzień wcześniej.
Franciszek został powitany na uczelni wielką owacją zgromadzonych, wśród których była młodzież, nowicjusze, osoby odpowiedzialne za formację duchową i duszpasterstwo młodzieży. Wygłosił improwizowane przemówienie, skupione wokół pocieszenia duchowego - fundamentalnego pojęcia dla jezuickiej duchowości.
Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie.
Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji.
Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich.
Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło.
W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja.
Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.
Eucharystii inaugurującej III Kongres Wieczystej Adoracji przewodniczył Raphaël Bedros XXI Minassian, patriarcha Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego z Libanu.
W ramach III Kongresu Wieczystej Adoracji Mszy św. w katedrze wrocławskiej przewodniczył patriarcha Raphaël Bedros XXI Minassian, patriarcha Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego z Libanu. Eucharystię sprawowali także abp Zbigniew Stankiewicz, prymas Łotwy, bp Maciej Małyga, a także kapłani obrządku rzymskiego i ormiańskiego.
W homilii ormiański patriarcha mówił o Eucharystii, nazywając ją nieustannym cudem, który się dzieje. Zauważył, że Jezus, dzieląc się chlebem i winem, zrewolucjonizował tradycję. – «Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, to jest Ciało moje, które za was będzie wydane» (Mk 14, 22). W tych słowach kryje się nieskończona miłość Pana, gotowa oddać się aż po krzyż, miłość, która nie zna granic – mówił Raphaël Bedros XXI Minassian, podkreślając, że za każdym razem gdy zbliżamy się do świętego ołtarza, przeżywamy na nowo tajemnicę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.