Chojnów po raz 2. stał się miejscem spotkania dla działających w diecezji wspólnot Eucharystycznego Ruchu Młodych. W sobotę 23 listopada, w przededniu uroczystości Chrystusa Króla Wszechświata, ulicami miasta przeszedł korowód świętych i błogosławionych
Grupę tworzyło ponad 190 dzieci i młodzieży, którym towarzyszyli opiekunowie na czele z bp. Markiem Mendykiem. Wydarzenie rozpoczęło się spotkaniem w Gimnazjum nr 1 im. Jana Pawła II w Chojnowie, w którym zawiązano wspólnotę. Uczestnicy skorzystali także z warsztatów, podczas których przygotowywali transparenty z okolicznościowymi hasłami, delektując się przy tym słodkim poczęstunkiem. Jeden z wykonanych transparentów z napisem: „Aby być świętym, niewiele trzeba – to zwyczajność w drodze do nieba” otwierał pochód, który przeszedł ulicami miasta do kościoła pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W korowodzie transparentów dało się dostrzec także inne napisy, m.in.: „Święty – zawsze uśmiechnięty”, „Św. Dominiku, kocham cię bez liku”, „Św. Urszula – to nasza matula”, „Choć ją nazwano «mała» – doktorem Kościoła została”, „Każdy Święty ci to powie – najważniejsze duszy zdrowie”.
Reklama
Na czele procesji wędrowało 15 dzieci, trzymając w rękach relikwiarze, a wszyscy członkowie Eucharystycznego Ruchu Młodych przebrani byli za swoich ulubionych świętych i błogosławionych. Ulice miasta zapełniły się postaciami świętego: Józefa, Jana Vianneya, Franciszka, Teresy, Weroniki, pomiędzy św. Jadwigami przemknęła czasem św. Agnieszka, a także nie brakowało czuwających aniołów. W kolorowym pochodzie ze śpiewem na ustach wszyscy wkroczyli do świątyni, w której wzięli udział w Mszy św. Relikwiarze, pochodzące z różnych parafii, z których przybyli uczestnicy spotkania, ustawiono w specjalnie przygotowanym miejscu. Można było wśród nich znaleźć relikwie świętych: Jadwigi Śląskiej, Teresy od Dzieciątka Jezus, Urszuli Ledóchowskiej, bp. Zygmunta Szczęsnego-Felińskiego, Jacka, Dominika Savio, s. Faustyny Kowalskiej i błogosławionych: Jana Pawła II, Karoliny Kózkówny, ks. Michała Sopoćko, Bronisławy, Edmunda Bojanowskiego, Czesława czy ks. Jerzego Popiełuszki.
Wszystkich uczestników powitał gospodarz parafii proboszcz ks. Marek Osmulski, a bp Marek Mendyk, dziękując dzieciom, młodzieży i ich opiekunom, którzy przybyli na to spotkanie, mówił: – Cieszę się, że dzisiaj przebrani za wszystkich świętych, gromadzimy się wokół Chrystusa, by słuchać, jak On do nas mówi, jak karmi nas Swoim chlebem, który daje nam życie na czas życia na ziemi i całą wieczność. Podczas tej Mszy św. modlę się za każdego i każdą z was, by wam się w życiu wszystko dobrze składało. Życzę wam, żebyście podpatrując życie świętych, umieli iść prostą drogą do świętości. To jest zawsze droga ku Światłu. A droga ku Światłu wiedzie ku górze. Szukając zatem tego, co w górze, dziękuję za piękny śpiew i ten przemarsz. Widzieliście, jak na was patrzyli ludzie? Jak rozmawiali o was między sobą? A my mamy być właśnie takim znakiem poruszenia w świecie, że jest w nas to Boże światło, że my mamy być takim światłem, wskazując drogę do Boga innym.
Po Mszy św. zgromadzeni wzięli udział w agapie, a później bawili się na balu świętych, po którym trochę żal było wracać do domów, ale wielu umawiało się już na kolejne spotkanie.
– Kończący się Rok Wiary, jest dla nas wezwaniem do tego, byśmy naszą wiarę umacniali także przez wpatrywanie się w życiorysy świętych i ich naśladowanie. Jest to też dopełnienie tego, co w naszych parafialnych wspólnotach przez cały rok rozważaliśmy. Z drugiej strony, spotkanie odbywa się w miesiącu tradycyjnych modlitw za zmarłych, a zaczyna go dzień Wszystkich Świętych, którzy są dla nas wzorem świętości – podsumował ks. Jarosław Górecki, diecezjalny moderator Eucharystycznego Ruchu Młodych.
Fresk Fra Angelico przedstawiający św. Benedykta z Nursji
Św. Benedykt z Nursji, jak przypomniał Benedykt XVI, jest zasadniczym
punktem odniesienia dla jedności Europy
Żył 67 lat. Należy do świętych o ogromnej popularności. Został ogłoszony patronem Europy, ponieważ dobrze przysłużył się nie tylko chrześcijaństwu, ale też szeroko rozumianej kulturze
Świat chrześcijański po śmierci Jana Pawła II z pewnym napięciem oczekiwał decyzji nowego Papieża odnośnie do wyboru swego imienia. Niektórzy spodziewali się, że kard. Joseph Ratzinger, podobnie jak jego poprzednik, nawiąże do tradycji św. Jana i św. Pawła. Okazało się, że nowy Namiestnik Chrystusowy nawiązał do odleglejszej tradycji, która – wbrew pozorom – okazała się szalenie bliska Europie.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Kuria Diecezjalna w Drohiczynie została poinformowana o zajściu, do jakiego doszło w Zespole Oświatowym im. Sybiraków w Rozbitym Kamieniu podczas lekcji religii prowadzonej przez księdza katechetę. Ksiądz dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej jednego z uczniów - brzmi początek oświadczenia kurii w Drohiczynie.
Kuria Diecezjalna w Drohiczynie została poinformowana o zajściu, do jakiego doszło w Zespole Oświatowym im. Sybiraków w Rozbitym Kamieniu podczas lekcji religii prowadzonej przez księdza katechetę. Ksiądz dopuścił się naruszenia nietykalności cielesnej jednego z uczniów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
