– te słowa dotyczą wszystkich wierzących. W Kościele 1 grudnia rozpoczynamy bowiem nowy rok duszpasterski pod hasłem „Wierzę w Syna Bożego”. Jest to zaproszenie, wezwanie do pogłębiania więzi z Jezusem Chrystusem.
Zakończyliśmy Rok Wiary, bardzo ważny rok od strony duszpasterskiej w całym Kościele i w naszej archidiecezji. Kończymy go i naturalnie pojawia się pytanie: co dalej? Rozpoczynamy nowy rok duszpasterski z hasłem „Wierzę w Syna Bożego”. Już w pierwszym zetknięciu się z tym tematem możemy znaleźć powiązanie z Rokiem Wiary. Jeżeli w Roku Wiary jednym z głównych zadań, celów było spotkanie z Jezusem Chrystusem, to nowy rok duszpasterski jest pod tym względem kontynuacją, kolejnym krokiem ku większej więzi z Jezusem Chrystusem, do życia Nim i z Nim.
W tym celu podejmowane będą różne duszpasterskie działania. Ich podstawą będzie zawsze poznanie Jezusa Chrystusa, odkrycie Go jako Tego, który nadaje sens naszemu życiu. Poznać Jezusa to kierunek, by Go umiłować. Rozpoczynający się rok duszpasterski to poznanie, umiłowanie, ale i wyznanie: wierzę w Jezusa Chrystusa i wierzę Jezusowi Chrystusowi. Mając na uwadze ten fundamentalny cel wydaliśmy drugą część Katechizmu Kościoła Katolickiego, kierując tę książkę do młodzieży przygotowującej się do sakrament bierzmowania, do młodzieży licealnej, do różnych grup formacyjnych, także do rodziców i narzeczonych.
Głównym nurtem, istotą roku „Wierzę w Syna Bożego” będzie głoszenie dobrej nowiny, Ewangelii, głoszenie Chrystusa. Dlatego zachęcamy, by to się dokonywało także przez rekolekcje kerygmatyczne: w szkołach, parafiach, odbędą się również rekolekcje kerygmatyczne dla kapłanów. Ważna będzie kontynuacja nurtu ewangelizacyjnego, dlatego zaplanowaliśmy II Kongres Ewangelizacyjny, poprzedzony rekolekcjami, koncert ewangelizacyjny, Tydzień Ewangelizacyjny. Chcielibyśmy ewangelizować nie tylko na ulicach Wrocławia, ale by zrodziły się również dekanalne Tygodnie Ewangelizacyjne.
Wierzę w Syna Bożego to duża przestrzeń do zagospodarowania od strony duszpasterskiej i w niej jest także miejsce na przygotowanie się do przeżycia kanonizacji bł. Jana Pawła II. W związku z tym Ksiądz Arcybiskup powołał kilkuosobowy komitet, który zajmie się przygotowaniami. Pierwsze orędzie, które wygłosił Papież Polak brzmiało: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”. Mało tego: „na oścież”. Warto przywołać ten apel Ojca Świętego. Do Wrocławia przyjedzie też Pociąg Świętości z relikwiami bł. Jana Pawła II i iskrą miłosierdzia oraz krzyż Światowych Dni Młodzieży.
Myślę, że warto w nowym roku duszpasterskim kontynuować to, co w Roku Wiary było jednym z działań duszpasterskich, czyli odzyskiwanie ochrzczonych pogan. Zachęcać do tego, by poznawać Chrystusa i dawać o Nim świadectwo. Ufamy, że mocnym darem zarówno dla wątpiących jak i dla samych głoszących będzie nowa ewangelizacja.
Czym był Rok Wiary w diecezji sandomierskiej, o planach na nadchodzący czas oraz priorytetach w nowym roku kościelnym z dyrektorem Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego ks. Wiesławem Surmą, rozmawia ks. Adam Stachowicz
KS. ADAM STACHOWICZ: – W ubiegłą niedzielę zakończyliśmy w Kościele Rok Wiary. Gdybyśmy pokusili się o podsumowanie – co szczególnego udało się zrobić w naszej diecezji?
Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.
Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach.
Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja.
Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej.
Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego.
Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego.
Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
Za nami świętowanie 100. rocznicy Eucharystycznego Ruchu Młodych w Polsce. Grupa 48 osób z Kątów Wrocławskich brała udział w uroczystościach w Pniewach.
Festiwal Eucharystii trwał od piątku 16 maja do niedzieli 18 maja. Główne obchody odbywały się w sobotę 17 maja. – Uczestniczyliśmy w wydarzeniach, które zostały przygotowane na ten dzień. Rozpoczęło się od nawiedzenia Sanktuarium św. Urszuli Ledóchowskiej, gdzie pomodliliśmy się przy jej grobie. Później dzieci z różnych diecezji i różnych parafii uczestniczyły w procesji Eucharystycznej, która zaczęła się w kościele św. Wawrzyńca i przeszła do kościoła św. Jana. Dzieci niosły relikwie świętych, szczególnie patronujących dziecięcej modlitwie. Chłopiec z mojej grupy przebrany był za św. Carlo Acutisa i niósł relikwiarz z jego relikwiami. Przed procesją wyjaśniał innym dzieciom, kim był Carlo Acutis, dlaczego się dostał do nieba, jak wyglądała jego droga do świętości. W ten sposób dzieci poznawały świętych patronów – opowiada ks. Eryk Dobrzański, diecezjalny moderator ERM-u. Wśród świętych obecnych na procesji byli m.in.: św. Imelda, św. Stanisław Kostka, św. Urszula Ledóchowska.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
