Wsłuchujemy się dziś w dwie krótkie Jezusowe przypowieści: o znalezieniu zagubionej owcy i drachmy. Obie podsumowane są bardzo podobnymi wypowiedziami głównych bohaterów - mężczyzny i kobiety. „Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła” i „Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam”. Ten zaś fragment Ewangelii według św. Łukasza kończy Chrystusowe zdanie: „Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.

Ktoś mógłby zapytać: Dlaczego kościelna liturgia wzywa do nawrócenia, skoro do tradycyjnego okresu pokuty i nawrócenia, którym jest Wielki Post, jest jeszcze tak daleko? Odpowiedź jest bardzo prosta - chrześcijanin to człowiek nieustannego nawracania się. I jakkolwiek daleko odszedłby od Pana Boga, to zawsze może wrócić na ścieżki wiary. Dobitnie uświadamia nam to dzisiejsza Ewangelia w wersji dłuższej, gdzie Pan Jezus wypowiada przypowieść o miłosiernym ojcu, którą często nazywa się jeszcze przypowieścią o synu marnotrawnym. Ona pokazuje pragnienie Stwórcy, byśmy wcześniej czy później odnaleźli drogę do domu Ojca.

Tak się niefortunnie składa, że współczesny świat proponuje wizję życia obejmującą wyłącznie ziemską egzystencję. Jako ludzie wierzący w zbawczą mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa Pana wiemy, że takie wyobrażenie nie jest prawdziwe. Nasze życie bowiem nie mieści się tylko w granicach wyznaczonych przez biologiczne narodziny i śmierć. Raz zapoczątkowane, ma swoją wieczną kontynuację. Dlatego ważne jest, byśmy je tu i teraz dobrze przeżyli, byśmy wykorzystali ten bezcenny dar, a nie uciekali „w dalekie strony”, jak ów syn marnotrawny.

Św. Paweł Apostoł pisze, że Pan Bóg „pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2, 4). Owa prawda dotyczy stopniowego objawiania się Boga w historii człowieka. Jej punktem kulminacyjnym było pojawienie się wśród nas Jezusa Chrystusa. Od tego momentu ludzie opowiadają się za Nim bądź przeciw Niemu. Nawracają się lub trwają w dawnym sposobie myślenia i postępowania. Także dziś potrzeba nam jednoznacznego opowiedzenia się za Ewangelią. Potrzeba nawrócenia, powstania z naszych grzechów. Jeśli tak się stanie, z pomocą łaski Bożej, to i mieszkańcy nieba uradują się z takich ludzi, jak zapewnia nas o tym niedzielne słowo Boże.

Prośmy dziś usilnie Jezusa Chrystusa, byśmy - uznając naszą grzeszność i słabość - podążali zawsze drogami, które zaprowadzą nas w ramiona kochającego Boga Ojca.