Reklama

Głos z Torunia

Filary Wielkiego Postu (1)

Jałmuża

Wielki Post - czas dorastania w miłości do Boga i drugiego człowieka przez post, modlitwę i jałmużnę; „Nieustanne wchodzenie na górę spotkania z Bogiem”, które rozprasza ciemności, prowadzi do poznania Prawdy rodzącej wiarę. Ona zaś bez uczynków jest martwa, ponieważ działa w miłości

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W czasie pokuty, jakim jest Wielki Post, serce człowieka w sposób szczególny zwraca się do Boga oraz uznaje, że najważniejszym przykazaniem jest miłość do Ojca Niebieskiego i drugiego człowieka.

Modlitwa, post i jałmużna

Filarami w życiu chrześcijanina są: modlitwa, post i jałmużna. Te czyny, jak przypomina Katechizm Kościoła Katolickiego, wyrażają nawrócenie w odniesieniu do samego siebie, Boga i ludzi. Oczyszczenie bowiem dokonuje się także przez wysiłki podejmowane w celu pojednania się z bliźnim, troskę o jego zbawienie, łzy pokuty, wstawiennictwo świętych i praktykowanie miłości, która „zakrywa wiele grzechów” (1 P 4, 8) (por. KKK 1434).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W 1. niedzielę Wielkiego Postu warto w zadumie spojrzeć na własne życie i pomyśleć, jak owocnie przeżyć ten czas, by go nie zmarnować, jak przygotować się do Triduum Paschalnego, a potem do Wielkanocy. Pomocne w tym względzie mogą być proponowane przez liturgię i tradycję Kościoła m.in.: praktyki pokutne, wyrzeczenia, posty, jałmużna, dobre uczynki, uczestnictwo w Mszach św., Drodze Krzyżowej, „Gorzkich żalach” oraz rekolekcjach, przystąpienie do sakramentu pojednana i pokuty. Te działania mają zwracać uwagę na to, co w życiu jest najważniejsze, a także na to, że obok nas jest potrzebujący wsparcia drugi człowiek.

Skarbonka Jałmużny Wielkopostnej

Reklama

W trosce o tych najmniejszych w okresie Wielkiego Postu we wszystkich polskich diecezjach Caritas prowadzi akcję charytatywną pod nazwą Skarbonka Jałmużny Wielkopostnej, która w tym roku przebiega pod hasłem: „Wiara działająca w miłości”, a jej celem jest pomoc w leczeniu dzieci i osób starszych. Akcja ma charakter ekumeniczny, obok Caritas są zaangażowane w nią także Diakonia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, Metropolitalny Ośrodek Miłosierdzia Eleos Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego oraz Diakonia Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w RP. Skarbonka Jałmużny Wielkopostnej ma przede wszystkim wymiar edukacyjny i formacyjny, ma uczyć wyrzeczenia się, dzieci i młodzież uczestniczące w akcji nabywają umiejętności dostrzegania potrzeb innych i dzielenia swoimi dobrami z bliźnimi, a także przypomina, że Wielki Post ma charakter pokutny. Jałmużna nie jest oddaniem tego, co zbywa, co jest niepotrzebne, ale darem, szczerym, bezinteresownym, wypływającym z głębi miłującego serca.

Od 1. niedzieli Wielkiego Postu skarbonki Jałmużny Wielkopostnej (20 tys. sztuk) trafią do parafii diecezji toruńskiej, a potem do szkół. Przez cały okres Wielkiego Postu dzieci (w akcję włączyli się opiekunowie szkolnych kół Caritas) oraz inne osoby składają do nich dobrowolne ofiary pieniężne, rezygnując z konkretnej przyjemności (np. równowartość paczki chipsów, tabliczki czekolady, biletu do kina czy teatru). Zaoszczędzone w ten sposób pieniądze będą przeznaczane na rzecz osób ubogich, chorych i niepełnosprawnych z konkretnej parafii. Będą więc stanowiły pomoc w odzyskaniu zdrowia, które jest najcenniejszym darem. Wzorem lat ubiegłych i w tym roku można wysyłać SMS (cena: 2, 46 zł) na numer 72052, wpisując w treści: „Pomagam”. Dodatkowo Brodnickie Centrum Caritas będzie rozprowadzać paschaliki, świece wielkanocne, które zapłoną w Wielką Sobotę podczas wieczornej liturgii. Paschaliki przypominają o obecności Jezusa będącego światłem świata oraz znaczeniu dobrych uczynków. Światło Chrystusa bowiem świeci na ziemi dzięki miłości i dobroci człowieka.

Caritas Diecezji Toruńskiej pomaga, czyni to jednak dzięki zaangażowaniu, ofiarności wielu ludzi i firm. Można również wspomóc osoby chore, niepełnosprawne, starsze i dzieci, przekazując na Caritas diecezjalną 1% podatku.

Pomoc - światło, miłość i dobro

Reklama

Pomoc potrzebującym, która jest darem miłości, jest źródłem radości, bo wtedy zapominamy o sobie i własnych sprawach, a pochylamy się nad chorymi, cierpiącymi, samotnymi. Stajemy się dla nich jak światełko w ciemności, które daje nadzieję i ulgę, a czasem też siłę, aby żyć, by dalej zmagać się. Nawet małe gesty miłości mogą sprawić radość. To w nich wyraża się piękno życia, jaśnieje dobroć ludzkiego serca. Szczęście bowiem nie zależy od tego, co posiadamy, od rzeczy, wydarzeń, własnych pomysłów na życie. Szczęściem człowieka jest miłość - miłość, jaką Bóg miłuje człowieka, która jest tak ogromna, że trudno sobie ją wyobrazić, i z niej wypływają wszystkie czyny miłosierne. O ich znaczeniu mówił Jezus, gdy obiecał: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25, 40).

Przed nami 40 dni pokuty. Okazja, by nowo ukochać Jezusa i bliźnich, otworzyć serce na nieskończoną miłość Boga, która nie cofnęła się nawet przed śmiercią na krzyżu.

Chrystus - wielki dobry Bóg - zawsze, a szczególnie w czasie Wielkiego Postu, czeka, stoi u drzwi ludzkiego serca i kołacze. „Kto ma uszy, niechaj posłyszy” (Ap 3, 22). Słyszysz? Otworzysz Mu?

2013-02-15 15:06

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wieża pośród wieżowców

Post, modlitwa i jałmużna to krople rosy Wielkiego Postu. Nie wszystkim jednak zwilży ona duszę. Piękno bowiem jest jak deszcz, który wsiąka w szczeliny wyschniętej ziemi.
CZYTAJ DALEJ

Watykan: biskup i siostra zakonna będą beatyfikowani

Papież Leon XIV upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia trzech dekretów. Dwa z nich dotyczą ofiary życia biskupa i siostry zakonnej, a trzeci heroiczności cnót. 12 lipca 2017 r. został ogłoszony list apostolski w formie «motu proprio» „Maiorem hac dilectionem”, na mocy którego Papież Franciszek ustanowił, że heroiczne ofiarowanie życia jest kolejnym, obok męczeństwa i heroiczności cnót, powodem do beatyfikacji i kanonizacji.

Pierwszy z dekretów o ofierze życia dotyczy bp. Alejandro Labaka Ugarte OFM Cap, który urodził się 19 kwietnia 1920 r. w Beizama (Hiszpania). W 1932 r. wstąpił do seminarium duchownego kapucynów w Alsasua; 14 sierpnia 1937 r. przyjął habit kapucynów w nowicjacie w Sangüesa. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1938 r., a śluby wieczyste 29 września 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 r. w Pampelunie. Przełożeni, akceptując jego silne pragnienie udania się na misje, 17 lipca 1946 r. wysłali go do misji kapucynów prowincji Nawarra w Pingliang w Chinach, gdzie pozostał do 1953 r., kiedy to wraz z innymi misjonarzami został wydalony przez reżim maoistowski i musiał powrócić do ojczyzny.
CZYTAJ DALEJ

Rita jest wielką orędowniczką

2025-05-23 12:15

[ TEMATY ]

św. Rita

Chlebowo

Zdzisław Szcześniak

W kościele pw. św. Józefa 22 maja odbyły się uroczystości odpustowe ku czci św. Rity

W kościele pw. św. Józefa 22 maja odbyły się uroczystości odpustowe ku czci św. Rity

Każdy może się do niej modlić, bo każdy w jej życiorysie, w jej historii, znajdzie siebie – mówił ks. Grzegorz Cyran, podczas Mszy św. odpustowej ku czci św. Rity w kościele św. Józefa w Chlebowie k. Gubina.

W kościele pw. św. Józefa 22 maja odbyły się uroczystości odpustowe ku czci św. Rity. Święta od róż od 13 lat jest tam obecna w znaku relikwii i wyprasza potrzebne łaski w sprawach trudnych i beznadziejnych. Do Chlebowa co roku przybywa coraz więcej ludzi. Przybywają różnych zakątków diecezji. Podobnie było 22 maja podczas uroczystości odpustowych. Tego dnia Mszy św. przewodniczył ks. Grzegorz Cyran, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Fatimskiej w Gubinie. W kazaniu kapłan zauważył, że św. Rita, to obok św. Ojca Pio, najbardziej czczona święta we Włoszech. – Wszyscy ją kochają, dlatego że cierpiała jak Chrystus i cierpiała jak prawdziwy człowiek. W zasadzie wszystkie biedy, jakie są możliwe w domu, w rodzinie, dotknęły Ritę. Każdy może się do niej modlić, bo każdy w jej życiorysie, w jej historii, znajdzie siebie – mówił ks. Cyran i dalej zauważył, że na łożu śmierci, święta poprosiła swoją kuzynkę, która przy niej czuwała o różę i dwie figi – symbol słodyczy – jedną dla siebie, a drugą dla Jezusa. – Komu św. Rita daje drugą figę, gdzie widzi Jezusa? W nas, w ludziach, którzy ją proszą od wieków, żeby im pomagała, żeby dała im spróbować słodyczy Pana. I daje, pośród cierpień, pośród nienawiści, pośród wielkich krzyży, Rita jest wielką orędowniczką. Pan Bóg włożył w jej ręce cudowne dary, ale te dary przychodzą przez krzyż i największą chwałę dają Bogu ci, którzy ze św. Ritą te krzyże dźwigają – podkreślił ks. Cyran.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję