Reklama

Kościół

Obradowała Komisja Wychowania Katolickiego KEP

Lekcje religii i etyki w szkole, katecheza parafialna oraz prace związane z opracowaniem nowego dyrektorium katechetycznego w Polsce i dokumentu określającego posługę katechisty były głównymi tematami obrad Komisji Wychowania Katolickiego KEP. Spotkanie odbyło się 20 września w Porszewicach. Przewodniczył mu bp Wojciech Osial.

[ TEMATY ]

wychowanie

episkopat

episkopat.pl

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

"Wychowanie ukierunkowane na wartości jest obowiązkiem wspólnym rodziny, państwa i wspólnoty Kościoła" - czytamy w komunikacie po posiedzeniu Komisji Wychowania Katolickiego KEP. Członkowie Komisji podkreślili, że formacja wiary czy to podczas szkolnej lekcji religii czy katechezy parafialnej jest priorytetowym zadaniem w posłudze Kościoła. "To także budowanie ludzkiej wrażliwości na dobro, prawdę i piękno" - napisali po zakończeniu obrad.

Komisja Wychowania Katolickiego wyraziła także jednoznaczną potrzebę wsparcia inicjatywy dotyczącej wprowadzenia obowiązkowej lekcji etyki.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

BP KEP

Publikujemy pełny tekst komunikatu:

Komunikat z posiedzenia Komisji Wychowania Katolickiego KEP

Porszewice 20.09.2022

20 września w Porszewicach odbyło się posiedzenie Komisji Wychowania Katolickiego KEP, któremu przewodniczył ks. biskup Wojciech Osial – Przewodniczący KWK.

W pierwszej części obrad przewodniczący Komisji Wychowania Katolickiego ks. biskup Wojciech Osial wraz ze wszystkimi członkami i konsultorami Komisji wyrazili wdzięczność i uznanie wszystkim osobom, które angażują się w proces formacji wiary czy to w przestrzeni szkolnej lekcji religii czy katechezy parafialnej. Jest to priorytetowe dzieło w całej posłudze wspólnoty Kościoła. Podkreślono, że proces formacji, który dokonuje się w czasie lekcji religii i katechezy to także troska o szeroko rozumiany rozwój człowieka. To także budowanie ludzkiej wrażliwości na dobro, prawdę i piękno.

Komisja Wychowania Katolickiego wyraziła także jednoznaczną potrzebę wsparcia inicjatywy rządowej o wprowadzeniu obowiązkowej lekcji etyki. Wychowanie ukierunkowane na wartości jest obowiązkiem wspólnym rodziny, państwa i wspólnoty Kościoła.

Innym tematem były prace związane z opracowaniem nowego dyrektorium katechetycznego w Polsce. W roku 2020 ukazało się Dyrektorium dla Kościoła powszechnego. Kolejnym krokiem mam być przygotowanie dokumentu dla poszczególnych krajów. Celem podjętych prac jest właściwe odczytanie znaków czasu oraz zdefiniowanie posługi katechetycznej w kontekście polskiego modelu duszpasterskiego.

Reklama

Kolejny punkt to prace związane z przygotowaniem dokumentu określającego posługę katechisty. Jest to nowa posługa ustanowiona w Motu proprio „Antiquum misterium” przez Papieża Franciszka. Katechista, akolita i lektor to trzy nowe, stałe posługi, które Papież proponuje Kościołowi celem ożywienia zaangażowania osób świeckich.

Wszyscy uczestnicy spotkania zgodnie stwierdzili, że posługa katechisty może otworzyć nowe przestrzenie duszpasterskie. Wymaga to jednak dobrego przygotowania zarówno na płaszczyźnie teoretycznej i praktycznej.

W czasie zebrania został określony postulat, aby w przyszłości więcej uwagi i troski poświecić dla wypracowania koncepcji posługi katechetycznej w przestrzeni parafialnej.

2022-09-21 16:52

Ocena: +3 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ręce na obrusie

Jak polscy rodzice traktowali wychowanie dzieci w duchu przestrzegania zasad, np. prawidłowego zachowania się przy stole, w czasach, gdy w Polsce nie panował jeszcze komunizm ani liberalizm? Najbardziej uderzająca była konsekwencja dorosłych. Z dziećmi nie obchodzono się jak z jajkiem, tylko stawiano od najwcześniejszych lat określone, nierzadko twarde wymagania. Od zasad nie było odstępstw, inaczej przestawały być zasadami. Michał Żółtowski wspomina swoje dzieciństwo spędzone przed ostatnią wojną w majątku rodziców w Czaczu na Wielkopolsce: „W okresie letnim siadało do stołu około dwudziestu osób [łącznie z nauczycielkami i nianiami]. Przy jedzeniu pilnowano, byśmy się prosto trzymali, estetycznie jedli i nie chowali rąk pod stół. Podczas obiadu i kolacji dzieci się nie odzywały, mówili tylko dorośli” („Wspomnienia z młodych lat”).
Anna z Branickich Wolska spędziła najmłodsze lata w pałacu w Wilanowie, własności rodziców: „Naczelną wartość w tym systemie wychowawczym stanowił szacunek dla wieku i pracy - wspomina. - Trzeba było usługiwać starszym, pomagać im. Zawsze starsi byli pierwsi. Pamiętam nasze śmieszne pytanie: «Kiedy my dojdziemy do takiego wieku, żebyśmy mogły zjeść kawałek combra zajęczego, a nie tylko łapy?». Dzieci siedziały zawsze na końcu stołu i zjadały «resztki» z półmisków, a wszystkie dobre kąski jedli starsi…”.
W domu Zaleskich w Mojówce na Ukrainie, tak jak we wszystkich domach polskich ziemian, „w czasie obiadu jadalny stawał się terenem musztry dzieci” - wspomina Anna Saryusz-Zaleska („Niezapomniana Ukraina”). - W uszach aż brzęczało od «siedź prosto, jak trzymasz widelec, jedz cicho, ręce na obrusie». Ojciec miał duże poczucie humoru. Przybierając kpiącą minę, z łobuzerskim błyskiem w oku i ostentacyjną powagą częstował dzieci sentencją: «przy stole jak w kościele», albo dla odmiany deklamował urywki ze «Złotej różdżki». Nieposłuszny Pawełek staje się powodem katastrofy; wpada pod stół, a wraz z nim «obiad cały doskonały, leguminka, flaszka winka». Nie ujdzie mu to bezkarnie (…). «Oho! Jedzie prystaw z dzwoneczkiem». Największą obrazą było usłyszeć ten przytyk. Dlatego dzieci wystrzegały się brzęczenia łyżeczką o filiżankę. Prystaw był carskim urzędnikiem policyjnym, którego wizyta nie wróżyła nic dobrego. Jeździł z dzwonkiem. Rosjanie nie bywali w naszym domu…”.
Jean Goyard, historyk, znawca tradycji rodzin francuskich, podkreśla, że tradycja katolickich domów w epoce przedrewolucyjnej - zarówno we Francji, jak i w Polsce, która była z kulturą francuską silnie związana - dokonała jedynego w swoim rodzaju połączenia w nierozerwalną całość sztuki kulinarnej, sztuki nakrywania do stołu i sztuki konwersacji. „Ludzie w epoce ancien regime’u traktowali posiłki jako okazję do spotkań, a raczej, powiedziałbym, jako kolumnę, która ma przyjąć kapitel - czyli konwersację.
Dzisiejszemu czytelnikowi tradycyjne zasady wychowania dzieci mogą się wydawać niezasłużoną katorgą najmłodszych, dręczeniem potomstwa, względnie sztuką dla sztuki. Zasady nie są dziś uważane za coś istotnego. Ich sens często nie jest rozumiany. A ponadto jesteśmy przyzwyczajeni do wszechobecnych obrazów antykultury - oglądania telewizji podczas wspólnego posiłku, objadania się, nieprzystojnych żartów, tolerowania u dzieci jedzenia rękami, grymaszenia, przekrzykiwania się w czasie posiłku itd. Jeszcze przed ostatnią wojną rodzice katoliccy byli czujni, bo wiedzieli, że przymykanie oczu na łamanie przez dzieci zasad zaowocuje w przyszłości słabością charakteru, uniemożliwi moralny rozwój człowieka. Wiedzieli, że zasady przyzwoitego zachowania się przy stole są nie tylko wizytówką kultury, ale mówią o człowieku bardzo wiele. Że nie szuka w życiu ułatwień, potrafi się opanować, szanuje drugiego człowieka, nie jest niewolnikiem instynktów. Dobre wychowanie tym się różni od jego pozorów: „ugrzecznienia”, przesady, sztuczności w zachowaniu, a także ulegania zachowaniom stadnym („robię to, co wszyscy, więc jestem dobrze wychowany”), że weryfikują je sytuacje trudne. Jeśli człowiek nie zachowuje się jak dzikus podczas posiłku (gdy jest na przykład wygłodzony), gdy nie porzuca zasad uprzejmości i grzeczności w skrajnych warunkach - wobec wszystkich, bez względu na ich pozycję społeczną - a także nie łamie zasad moralnych, nie ulega pożądliwości i chciwości, nie daje się przekupić, nie zaczyna kłamać, można nazwać go człowiekiem kulturalnym. Kultura na naszym kontynencie wyrosła z chrześcijaństwa. Jej rdzeniem jest miłość bliźniego. Wraz ze schyłkiem katolickiej wiary niknie kultura.
Przywracanie zasad w tak pozornie mało ważnym obszarze życia, jak eleganckie zachowanie się przy stole ma więcej wspólnego z zachowaniem naszej tożsamości katolickiej, niż można by sądzić.

CZYTAJ DALEJ

O Marii Okońskiej „Kobiecie mężnej i ofiarnej w służbie Kościołowi” podczas konferencji na Jasnej Górze

2024-05-11 14:05

[ TEMATY ]

Jasna Góra

BP JG

„Mamy jedno życie, którego nie wolno zmarnować” - głosiła jej dewiza. Co dzisiaj może powiedzieć współczesnej kobiecie Maria Okońska, uczestniczka powstania warszawskiego, niestrudzona apostołka w trudnych czasach reżimu komunistycznego, bliska współpracownica Prymasa Tysiąclecia? Zastanawiano się nad tym podczas odbywającej się na Jasnej Górze konferencji.

Poświęcona jest ona życiu, duchowości, dziełu założycielki Instytutu Prymasa Wyszyńskiego, który od początku swojej działalności jest związany z Jasną Góra. Spotkanie zatytułowane „Kobieta mężna i ofiarna w służbie Kościołowi” zorganizowane zostało przez Instytut Prymasa Wyszyńskiego i Klasztor OO. Paulinów na Jasnej Górze.

CZYTAJ DALEJ

Dziękczynienie za Kościół i korzenie

2024-05-11 14:30

[ TEMATY ]

Ośno lubuskie

900‑lecie diecezji lubuskiej

Jubileusz diecezji lubuskiej

Karolina Krasowska

- Przeżywany przez was jubileusz jest okazją, aby dziękować Bogu za korzenie i jest też wezwaniem, aby dziękować za Kościół, który wspólnie stanowimy – mówił abp Wojciech Polak w Ośnie Lubuskim

- Przeżywany przez was jubileusz jest okazją, aby dziękować Bogu za korzenie i jest też wezwaniem, aby dziękować za Kościół, który wspólnie stanowimy – mówił abp Wojciech Polak w Ośnie Lubuskim

- Przeżywany przez was jubileusz jest okazją, aby dziękować Bogu za korzenie i jest też wezwaniem, aby dziękować za Kościół, który wspólnie stanowimy – mówił abp Wojciech Polak w Ośnie Lubuskim, gdzie trwają główne obchody 900-lecia dawnej diecezji lubuskiej.

Za nami wykład, okolicznościowy koncert i uroczysta Msza św. pod przewodnictwem Prymasa Polski abp. Wojciecha Polaka.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję